زمینه و هدف: با توجه به خواص ضد باکتریایی دندریمرها، یکی از برنامه‌های آینده امکان استفاده از آنها به عنوان یک ماده آنتی‌باکتریال جایگزین با کمترین اثرات جانبی در مقابله با عفونت‌های میکروبی است. لذا هدف از این مطالعه ارزیابی مقاومت باکتری‌های جدا شده از منابع آبی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج و مقایسه آن با ماکرومولکول نانوساختار دندریمر پلی‌آمیدوآمین نسل4 (PAMAM-G4) است.

روش بررسی: 523 نمونه از 108 منبع آبی مختلف برداشت شد و به روش فیلتر غشایی مورد آزمایش میکروبی قرار گرفت. مقاومت جدایه‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های آموکسی‌سیلین، اریترومایسین، تتراسایکلین و سیپروفلوکساسین به روش اندازه‌گیری هاله عدم رشد بررسی و سپس با مقاومت همان گونه‌ها نسبت به دندریمر پلی‌آمیدو‌آمین نسل 4 (PAMAM-G4) مقایسه شد. همچنین حداکثر غلظت بازدانده رشد( MIC) دندریمر در مواجهه با جدایه‌ها اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: 4/7 درصد از نمونه‌ها آلودگی باکتریایی نشان دادند. فراوانی گونه‌های میکروبی جدا شده شامل اشریشیاکلی(2/28٪)، پروتئوس(8/12٪)، کلبسیلا(9/17٪)، انتروباکتر(3/15٪)، سودوموناس(9/17٪)، باسیلوس سوبتیلیس(5/1٪) و استافیلوکوکوس اورئوس(56/2٪) بود. در روش اندازه‌گیری هاله عدم رشد، گونه‌های گرم منفی مقاومت بالایی نسبت به دندریمرPAMAM-G4 نشان دادند، به گونه‌ای که این دندریمر تاثیری بر بازدارندگی از رشد انتروباکتر و سودوموناس نداشت و MIC باکتری‌های‌ اشریشیا کلی، کلبسیلا و پروتئوس نیز به ترتیب 1250، 500 و 1250 میکروگرم بر میلی‌لیتر اندازه‌گیری شد. باکتری‌های گرم مثبت پاسخ مناسبی به دندریمرPAMAM-G4 نشان دادند به گونه‌ای که MIC برای باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس و باسیلوس سوبتیلیس به ترتیب 1 و 5/2 میکروگرم بر میلی‌لیتر اندازه‌گیری شد.

نتیجه‌گیری: با افزایش گونه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های رایج، می‌توان از این نوع دندریمر به عنوان یک ماده آنتی‌باکتریال قوی در مقابله با گونه‌های گرم مثبت باکتری‌ها استفاده نمود.

کلید واژه ها: دندریمر پلی‌آمیدو‌آمین ، آنتی‌بیوتیک، عوامل ضد باکتری، مقاومت دارویی، منابع آب

وصول مقاله:5/10/94 اصلاحیه نهایی:24/1/94 پذیرش:18/1/95