زمینه و هدف: هپاتیت B ویروسی یکی از بیماری های عفونی شایع می باشد که میتواند منجر به سیروز کبدی و هپاتوسلولار کارسینوما شود. تحقیقات جدید نشان می دهند که بین پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی اینترلوکین 17 و بیماری های التهابی ارتباط وجود دارد. پاسخ التهابی فاکتور مهمی در فرآیند بیماری، به خصوص عفونت های ویروسی است، و مزمن شدن و یا پاک شدن بدن از ویروس در ارتباط نزدیک با سایتوکاین های ترشح شده از سلول های ایمنی است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان پلی مورفیسم ژن IL-17 (rs763780)  و ابتلاء به عفونت مزمن ویروس هپاتیت B (HBV) می باشد.

روش بررسی : نمونه های خونی از 150 بیمار با عفونت مزمن هپاتیت B و 150 شاهد سالم جمع آوری شد. DNA ژنومی به روش Salting out استخراج شد. ژنوتیپ پلی مورفیسم IL-17 (rs763780)  با روش های PCR و RFLP تعیین شد.

نتایج : فراوانی ژنوتیپ و آلل هیچ تفاوت معناداری میان بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن و نمونه های کنترل نداشت. توزیع ژنوتیپ TT 6/84% (127 نفر) ، TC 7/14% (22 نفر) و CC 7/0% ( 1 نفر) در بیماران مزمن و ژنوتیپ TT 88% (132 نفر) ، TC 3/11% (17 نفر) و CC 7/0% (1 نفر) در  نمونه های کنترل بوده است )69/0= (P.

نتیجه گیری نهایی : نتایج ارتباطی میان پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی IL-17 (rs763780) و استعداد ابتلاء به هپاتیت B مزمن را نشان نمی دهند. به نظر می رسد که تنوع ژنتیکی در ژن های سایتوکاین های دیگر به غیر از IL-17 ممکن است بر پیشرفت عفونت به سوی بیماری مزمن تاثیرگذار باشد.

کلمات کلیدی : هپاتیت B ویروسی، اینترلوکین 17 ، پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی

وصول مقاله:25/5/94  اصلاحیه نهایی:3/8/94 پذیرش:12/8/94