هدف: هدف از این تحقیق بررسی مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز-1، آریل استراز و نیمرخ لیپیدی در دختران چاق بود.

 روش­بررسی: بدین منظور، 30 زن چاق (سن 5±30 سال، قد 2±60/1 متر، وزن 7/6±23/85 کیلوگرم و شاخص توده بدنی33-31کیلوگرم/ مجذور متر) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی(10 نفر)، تمرین مقاومتی(10 نفر) و کنترل(10 نفر) تقسیم شدند. گروه­های تجربی، تمرین هوازی روی تردمیل با شدت 60 تا 75% ضربان قلب ذخیره و تمرین مقاومتی با شدت 55 تا 75% 1RM را به مدت هشت هفته انجام دادند. نمونه­های خون آزمودنی­ها 48 ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرینی و 12 ساعت بعد از ناشتایی جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0P≤ تجزیه و تحلیل شدند.

 یافته­ها: نتایج نشان داد تمرین هوازی بر غلظت آنزیم پاراکسوناز-1 (001/0P=) و آریل استراز (006/0P=) در دختران چاق اثر معناداری داشت. با این وجود، بین اثر هشت هفته فعالیت هوازی و مقاومتی بر کلسترول، تری­گلیسیرید، LDL پلاسما، در دختران چاق تفاوت معناداری وجود نداشت(05/0P>). همچنین، نتایج نشان داد پس از هشت هفته فعالیت هوازی سطوح HDL پلاسما در دختران چاق به طور معناداری افزایش یافت(007/0P=). بین اثر هشت هفته فعالیت هوازی و مقاومتی بر VLDL پلاسما با گروه کنترل نیز تفاوت معناداری وجود داشت(001/0P=).

نتیجه‌گیری: با توجه نتایج تحقیق حاضر به نظر می­رسد تمرین هوازی می­تواند با افزایش سطوح آنزیم پاراکسوناز-1 و آریل استراز و همچنین اصلاح نیمرخ لیپیدی، خطر بیماری قلبی-عروقی در افراد دارای چاقی را کاهش دهد.

واژه‌های کلیدی: چاقی، تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، پاراکسوناز-1، آریل استراز

وصول مقاله:10/11/94 اصلاحیه نهایی:8/3/95 پذیرش:17/3/95