1- دانشگاه علوم پزشکی کردستان 2- دانشگاه علوم پزشکی کردستان ، afkhama@gmail.com
چکیده: (12219 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: کم کاری مادرزادی تیروئید یکی از علل مهم قابل پیشگیری عقب افتادگی ذهنی در نوزادان است. بروز این بیماری در استان کردستان بطور قابل توجهی بالاتر از میانگین جهانی و کشوری می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی عوامل خطر (risk factors) کم کاری مادرزادی تیروئید در استان کردستان در سال 88 انجام گردید.
روش بررسی: این مطالعه که به صورت مورد-شاهدی case-control)) انجام شد، تمامی نوزادان متولد شده در استان کردستان که در برنامه غربالگری تیروئید هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) بالاتر از mIu/l 10 داشتند، بهعنوان مورد، بررسی شدند. یک گروه نوزاد سالم متولد شده نیز به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های کای دو، تی تست و رگرسیون لجستیک انجام شد.
یافتهها: از 105 بیمار مبتلا در استان کردستان 66 نفر (9/62%) پسر و 39 نفر (1/37 درصد) دختر بودند. تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه مورد و شاهد از نظر وزن، قد، دور سر و شاخص توده بدنی ((BMI مادر و پاریته مادر مشاهده نشد. در تحلیل تک متغیره سابقه خانوادگی بیماریهای تیروئید با کمکاری مادرزادی تیروئید در نوزادان رابطه معنیدار داشت )019/0=P). ولی در تحلیل چند متغیره هیچکدام از عوامل وارد شده در مدل ارتباط معنی داری با ابتلا به کم کاری تیروئید نشان ندادند.
نتیجهگیری: سابقه ابتلا به بیماریهای تیروئیدی در اعضای خانواده ممکن است با بروز کم کاری مادرزادی تیروئید ارتباط داشته باشد. لذا در برنامه کنترل مادران باردار لازم است در فرم های مراقبت مادران، سابقه خانوادگی بیماری های تیروئیدی به عنوان عامل خطر وارد گردد و مادران مراجعه کننده از این نظر نیز بررسی شوند.
کلیدواژه: کم کاری مادرزادی تیروئید، عامل خطر، نوزادان
وصول مقاله: 2/7/91 اصلاحیه نهایی: 30/7/91 پذیرش:29/8/91
Esmailnasab N, Moasses ghaffari B, Afkhamzadeh A. Investigation of the risk factors for congenital hypothyroidism in the newborns in Kurdistan Province. SJKU 2012; 17 (4) :103-108 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-930-fa.html
اسماعیل نسب نادر، موسس غفاری بهار، افخم زاده عبدالرحیم. بررسی عوامل خطر ابتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید در نوزادان متولد شده در استان کردستان. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1391; 17 (4) :103-108