1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران 2- مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، پژوهشکده بیماری های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران 3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران. 4- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 5- مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، پژوهشکده بیماری های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران ، az.namjou@gmail.com
چکیده: (28 مشاهده)
سابقه و هدف:در خانواده های دارای کودک مبتلا به سرطان جهت حفظ و بهبود امید به زندگی و همچنین کنترل بهتر بیماری های مزمنی همچون سرطان که مدت زمان طولانی می توانند بیمار، خانواده او و حتی جامعه را درگیر کنند وبه دلیل تغییراتی که به دنبال بیماری کودکشان در ساختار خانواده و نقش اعضای آن به وجود می آید، نیاز است که علاوه بر توانمندی بیمار، خانواده وی نیز توانمند بشود. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش الگوی توانمندسازی خانواده محور بر امید به زندگی کودکان مبتلا به سرطان در سال 1402 انجام شد. مواد و روشها:این مطالعه نیمه تجربی بود. 60 نفر از کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان شهید صدوقی یزد با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺑﺮای ﮔﺮوه آزﻣﻮن اﻧﺠﺎم شد. ابزار گردآوری داده ها فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه امید به زندگی میلر بود که بصورت قبل و بعد از مداخله تکمیل شدند. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS.V20 انجام شد. یافتهها:نتایج نشان داد که میانگین نمره امید به زندگی در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله، بطور معناداری افزایش پیدا کرده است(P-value < 0.05). نتیجه گیری:در کودکان مبتلا به سرطان و اعضای خانواده شان با گذشت زمان ممکن است احساس نا امیدی در آنها بروز کندکه می توان با استفاده از به کارگیری الگوی توانمندسازی خانواده محور به میزان زیادی امید به زندگی آنها را ارتقا داد.