زمینه و هدف: نانو ذرات کیتوزان در حال تبدیل شدن به یک جایگزین محبوب برای رساندن اسیدهای نوکلئیک به بافت­ها برای انتقال ژن (ژن درمانی) هستند. مطالعه حاضر، با هدف طراحی سازه ژنی چند اپی­توپی ترکیبی بر پایه ژن‌های بیماری‌زای سالمونلا تیفی‌موریوم و اشریشیا کلی سویهO157:H7  و انتقال آن با کمک نانو ذرات کیتوزان به موش‌ BALB/c، انجام شد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، وکتور نوترکیب  pcDNA3.1(+)حاوی سازواره ژنی چند اپی­توپی، طراحی و سنتز گردید. باکتری  E.coliسویه TOP10F با وکتور مذکور ترانسفورم گردید. با استفاده از کیت استخراج پلاسمید، از باکتری­های ترانسفورم شده، پلاسمید استخراج و تائید گردید. در مرحله بعد، این ناقل نوترکیب همراه با نانو ذرات کیتوزان ترکیب شد و ویژگی­های کمپلکس پس از تولید، مورد بررسی قرار گرفت. کمپلکس­های حاوی پلاسمید به همراه نانو ذرات یا بدون نانو ذرات، در فواصل زمانی 0، 7 و 14 روز به عضله ران حیوانات تزریق شد. بافت حیوان جمع‌آوری و بیان سازه ژنی و سایتوکاین­های IFN-γ و IL-10 به روش رونوشت برداری معکوس مورد بررسی قرار گرفت. بافت طحال حیوانات نیز مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفت.
یافته‌ها: صحت سنتز و استخراج وکتور نوترکیب با موفقیت تائید شد. نانو ذرات کیتوزان و وکتور نوترکیب به نسبت (1:1) ترکیب شدند. در حیوانات تحت تیمار با ناقل نوترکیب در مقایسه با گروه کنترل، بیان سازه ژنی با موفقیت تائید شد. بررسی سایتوکاین­ها نشان داد که پاسخ ایمنی سلولی در گروه‌های چالش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت؛ اما ساختار بافت طحال در گروهی که وکتور نوترکیب حامل سازه ژنی به همراه نانو ذرات کیتوزان منتقل شده بود، سالم و طبیعی بود.
نتیجه‌گیری: این یافته ها نشان داد که وکتور نوترکیب پس از ترکیب با نانو ذرات کیتوزان، در بافت حیوان به درستی انتقال یافته، بیان شده است و آسیبی به پالپ­های طحال نرسیده است. می­توان در آینده از این سازه ژنی چند اپی­توپی به عنوان واکسن علیه سالمونلا تیفی‌موریوم و اشریشیا کلی استفاده کرد.