۱- دانشیار، گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران. ، abbasi.f@umsu.ac.ir ۲- گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (۱۲۴۳ مشاهده)
زمینه و هدف:هدف اصلی تضمین کیفیت، به حداقل رساندن میزان خطا برای افزایش ایمنی بیمار است. آزمایشگاه های بالینی مدت هاست توجه خود را بر روش های کنترل کیفیت و برنامه های ارزیابی کیفیت متمرکز کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی کامل بودن برچسب گذاری نمونه در بخش هیستوپاتولوژی انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی گذشتهنگر، برچسبهای نمونههای بافت ارسالی از بخشهای ارتوپدی، جراحی مغز و اعصاب، داخلی، ارولوژی، گوش، حلق و بینی، جراحی، مراقبت های ویژه و آندوسکوپی در بیمارستان امام خمینی ارومیه از دی ماه 1401 تا اسفند 1401 ارزیابی شدند. کلیه اطلاعات شامل نام بیمار، سن، شماره پرونده، نوع بافت، محل تشریحی، تاریخ نمونه برداری، نام پزشک ارجاع کننده، خوانایی اطلاعات مکتوب، دو شناسه بیمار (نام کامل، تاریخ تولد یا شماره پرونده)، و چسباندن برچسب روی بدنه ظرف بررسی شد. یافتهها: از 2178 نمونه پاتولوژی مورد بررسی، بیشترین تعداد نمونه (53/58%) از بخش جراحی و کمترین (0/69%) از بخش جراحی مغز و اعصاب ارسال شد. کمترین تعداد خطا مربوط به سن بیمار بود که از 0% در بخش داخلی، جراحی مغز و اعصاب و آندوسکوپی تا 8/5% در بخش اورولوژی متغیر بود. بین معیارهای بهدستآمده در بخشهای مختلف به جز نام بیمار و ناخوانا بودن اطلاعات مکتوب تفاوت آماری معنیداری وجود داشت. P-value در مورد سن بیمار، شماره پرونده، نوع بافت، تاریخ نمونه برداری، نام پزشک، برچسب روی بدنه ظرف و ثبت دوشناسه 0/001 > و در مورد موقعیت تشریحی نمونه 0/049 بود. نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که انواع خطاها در برچسب گذاری نمونه های پاتولوژی وجود دارد. حجم بالای کار و تعداد نمونه زیاد نمی تواند دلیل خطا در برچسب گذاری باشد. به دلیل شباهت نام ها، ممکن است دو نمونه با یکدیگر اشتباه گرفته شوند، اما وجود شناسه دوم این مشکل را حل می کند. فن آوری های جدیدتر مانند کدگذاری نواری ممکن است فراوانی خطاهای برچسبگذاری نمونه را کاهش دهد.