1- دانشگاه علوم پزشکی بابل 2- دانشگاه علوم پزشکی بابل ، fatimahb56@gmail.com
چکیده: (115 مشاهده)
زمینه و هدف:تاثیر هلیکوباکترپیلوری بر بروز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با یافته های متناقضی همراه بوده است. لذا در این مطالعه به بررسی حضور هلیکوباکتر پیلوری در بلوک بافتی کارسینوم سلول های سنگفرشی دهانی و مقایسه آن با بافت حاشیه نرمال پرداخته شد. مواد و روشها: دراین مطالعه آزمایشگاهی، ۲۹ بلوک پارافینه با تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی دهان به همراه حاشیه بافت سالم از بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان شهید بهشتی بابل گرفته شد. جهت دقت بیشتر، از دو نوع رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی و گیمسا برای تعیین حضور باکتری استفاده شد. آنالیز داده ها با استفاده از تست دقیق فیشر، مجذورکای، مک نمار و ویل کاکسون انجام شد و۰۵/۰> Pمعنی دار تلقی شد. یافتهها: با تجمیع دو روش تشخیصی، در بافت های تومورال ۱۲ مورد (۴۱%) مثبت و ۱۷ مورد منفی گزارش شد. در بافت های سالم دو مورد مثبت دیده شد. همزمانی بافت نرمال مثبت و بافت تومورال منفی وجود نداشت. نتایج آزمون مک نمار اختلاف آماری معناداری بین پاسخ بافت های سالم و تومورال به وجود هلیکوباکتر پیلوری نشان داد و در بافت های تومورال احتمال وجود این باکتری بیشتر از بافت های سالم بود ( ۰۰۲/۰= P). نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر از حضور هلیکوباکتر پیلوری به عنوان عامل خطر برای ابتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، حمایت می نماید. پس با پیشگیری و کنترل این عفونت ممکن است تا حدی خطرات مربوط به بروز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان کاهش یابد.