مقدمه: در زمان پاندمی کرونا اقدامات زیادی برای محدود کردن ارتباطات و قطع زنجیره انتقال ویروس صورت گرفت. یکی از این اقدامات برگزاری کلاس های دانشگاهی بصورت مجازی بود. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان در دوران پاندمی کرونا انجام گرفت. روش: این مطالعه به صورت مقطعی در سال 1400-1401 در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان که تجربه کلاس های حضوری و مجازی را داشتند، انجام گرفت. پرسشنامه مورد استفاده شامل 4 بخش مشخصات دموگرافیک و میزان مهارت های فرد در زمینه IT ، مزایا و معایب آموزش مجازی، مقایسه آموزش حضوری با یادگیری مجازی و میزان پذیرش کلاس های مجازی بود. از آموزن کای اسکور و ویلکاکسون در سطح معنی داری 05/0<p استفاده گردید. نتایج:در مجموع 406 دانشجو در مطالعه شرکت کردند. دسترسی آسان به مطالب آنلاین (%8/56) و کاهش تعامل با استاد (%4/70) به ترتیب مهم ترین مزایا و معایب آموزش مجازی بودند. از دیدگاه دانشجویان، آموزش حضوری (سنتی) از نظر افزایش دانش و مهارت بالینی و شایستگی موثرتر از آموزش مجازی بود (05/0>P). میزان مقبولیت ( %69 در مقابل % 37) و فعالیت های دانشجو (%60 در مقابل %33) در آموزش سنتی به نسبت مجازی به طور معنی داری بیشتر بود (05/0>P). همچنین بین دانشکده ها تفاوت معنی داری در دیدگاه دانشجویان در خصوص اثر بخشی و مقبوایت آموزش سنتی به نسبت آموزش مجازی وجود داشت (05/0>P). نتیجه گیری:با توجه به وجود تفاوت معنی دار در اثربخشی و مقبولیت آموزش های سنتی نسبت به آموزش مجازی و میزان اهمیت اجرای برنامه های آموزش مجازی در سال های اخیر پس از همه گیری کرونا و همچنین احتمال افزایش گرایش دانشگاه ها به ترکیب آموزش مجازی با سنتی در سال های آینده، تلاش در جهت ارتقای زیرساخت های آموزش مجازی و ارائه راهکارهایی جهت رفع مشکلات و بهبود برنامه های مجازی حائز اهمیت می باشد.