زمینه و هدف : بیماریهای مزمن انسدادی ریه شامل دو بیماری آمفیزم و برونشیت مزمن بوده و به ترتیب چهارمین و پنجمین علت مرگ و میر در خانمها و آقایان است. درمان این بیماران اغلب با استفاده از داروهای شیمیایی انجام می‌گردد که مصرف آن با عوارض گوناگون و هزینه‌های گزاف همراه است. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر دو روش بازتوانی ریوی شامل تمرینات تنفسی و ورزش هوازی اندامهای تحتانی بر حجم بازدمی فعال در ثانیه نخست ( FEV1 ) و حداکثر حجم اکسیژن مصرفی ( Vo2max ) مبتلایان به بیماریهای مزمن انسدادی ریه ( COPD ) انجام گرفت.
روش بررسی : این مطالعه تجربی و از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی شاهددار است. تعداد نمونه‌ها در این پژوهش 58 نفر بود که 20 نفر در گروه تمرینات تنفسی, 20 نفر در گروه ورزش هوازی و 18 نفر در گروه شاهد قرار داشتند. طول مدت مطالعه هشت هفته در نظر گرفته شد و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمونهای t زوج، آنالیز واریانس و post hoc LSD استفاده گردید.
یافته‌ها : بعد از مداخله اختلاف میانگین FEV1 و Vo2max بیماران گروههای تمرینات تنفسی و شاهد از نظر آماری معنی‌دار نبوده و اختلاف میانگین FEV1 (01/0 > p ) و ) Vo2max 001/0 > p ) گروهه ای ورزش هوازی و شاهد معنی‌دار می‌باشد. در گروه شاهد اختلاف میانگین FEV1 و Vo2max قبل و بعد از مطالعه معنی‌دار نمی‌باشد.
نتیجه‌گیری : در امر بازتوانی ریوی, ورزش هوازی اندامهای تحتانی در مقایسه با تمرینات تنفسی میزان FEV1 و Vo2max بیماران COPD را بیشتر ارتقاﺀ می‌بخشد.
Khoshnevis M, Najafi Mehri S, Zarrehbinan F, Shahsavari S. Comparison of the effect of breath training and lower extremity aerobic exercise on pulmonary ventilation and maximal oxygen consumption of the patients with chronic obstructive pulmonary disease. SJKU 2008; 13 (1) :59-67 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-75-fa.html
خوشنویس محمد علی، نجفی مهری سهیل، ذره بینان فرخ، شهسواری سیروس. مقایسه تأثیر دو روش تمرینات تنفسی و ورزش هوازی اندامهای تحتانی بر وضعیت تهویه ریوی و حداکثر حجم اکسیژن مصرفی مبتلایان به بیماریهای مزمن انسدادی ریه. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1387; 13 (1) :59-67
