1- دانشگاه علوم پزشکی کردستان ، maleki43@yahoo.com 2- دانشگاه علوم پزشکی تهران 3- دانشگاه علوم پزشکی کردستان
چکیده: (11339 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: آلودگیهای ناشی از فلزات سنگین مشکلات بسیار جدی را برای انسانها و بقاء موجودات زنده سبب شده است و بیوفیلم باکتریها قادر به جذب فلزات سنگین از محیط آبی و تجمع آن در ساختمان سلولی خود هستند. لذا هدف این مطالعه بررسی توانایی بیوفیلم اشرشیاکلی (عامل مؤثر در جذب فلزات) تثبیت شده بر روی زئولیت کلینوپتیلولایت برای حذف کادمیم از محیط آبی است.
روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی است. آزمایشات جذب در یک راکتور منقطع در مقیاس آزمایشگاهی با استفاده از کلینوپتیلولایت به تنهایی و به همراه بیوفیلم باکتری انجام شد. اثر غلظت اولیه فلز، pH محیط مایع و زمان تماس بر روی راندمان حذف بررسی شد و نهایتاً نتایج توسط مدلهای ایزوترمی تحلیل گردید.
یافتهها: نتایج نشان داد که میزان جذب کادمیم درکلینوپتیلولایت در مقایسه با کلینوپتیلولایت پوشیده شده با بیوفیلم کمتر است. در ضمن جذب متأثر از پارامترهایی چون غلظت اولیه فلز، pH محیط مایع و زمان تماس میباشد. همچنین میزان جذب برای کلینوپتیلولایت و بیوفیلم ثابت شده بر روی کلینوپتیلولایت به ترتیب برابر 8/6 و 6/9 میلیگرم بر گرم برای غلظت اولیه کادمیم بین 25 تا 100 میلیگرم بر لیتر میباشد. ضمناً مشخص شد که با افزایش غلظت اولیه کادمیم، میزان جذب افزایش مییابد در حالیکه درصد حذف روندکاهشی را نشان داد. حداکثر کارایی جذب در pH 6 بدست آمد و هر دو مدل لانگمیر و فروندلیچ، فرآیند جذب را بخوبی توصیف نمودند.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج حاصل میتوان نتیجهگیری کرد که وجود بیوفیلم سبب افزایش کارایی جذبی کلینوپتیلولایت شده است و ضمناً بیو فیلم مورد بررسی بسیار امید بخش برای حذف کادمیم از محیط آبی است.
کلید واژهها: جذب، فلز سنگین، بیثوفیلم، اشرشیاکلی
وصول مقاله: 19/12/89 اصلاحیه نهایی: 4/2/90 پذیرش مقاله: 28/2/90
Maleki A, Mahvi A H, Rezaie R, Shirzad Siboni M. Cadmium adsorption by a bacterial biofilm supported on clinoptilolite from aqueous solution. SJKU 2011; 16 (3) :65-75 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-587-fa.html
ملکی افشین، محوی امیر حسین، رضایی رضا، شیرزاد سیبنی مهدی. مطالعه جذب کادمیم توسط بیوفیلم باکتریایی ثابت شده بر روی کلینوپتیلولایت از محیط آبی. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1390; 16 (3) :65-75