1- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران 2- مرکز تحقیقات سلامت معنوی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، fykmsu@gmail.com
چکیده: (1967 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‌اند که خودکارآمدی و عزت‌نفس ارتباط معنی‌دار و مثبتی با وضعیت بهبودی بیماران دارند. از طرف دیگر ثابت شده است که با افزایش ذهن‌آگاهی میزان سلامت بیماران افزایش می‌یابد. با این وجود ارتباط این سه متغیر با یکدیگر هنوز بررسی نشده است. به همین منظور این مطالعه بهدنبال بررسی ارتباط ذهن‌آگاهی با عزت‌نفس و خودکارآمدی در بیماران با مشکلات شدید روان‌شناختی است. مواد و روشها: به صورت مطالعه‌ای توصیفی-تحلیلی در میان بیماران بستری در بیمارستان روان‌پزشکی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند و رضایت‌نامه شرکت در مطالعه را امضاء نمودند، مقیاس‌های مربوطه را تکمیل کردند. مقیاس‌ها شامل: مقیاس شناختی و عاطفی ذهن‌آگاهی-بازنگری شده (CAMS-R)، مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ، خودکارآمدی مبتنی بر ذهن‌آگاهی (MSES-R) می‌شدند. به منظور تحلیل نتایج از تحلیل‌های آمار توصیفی و tمستقل و رگرسیون با استفاده از نسخه 20 نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها: در پایان 213 نفر از بیماران که 151 مرد (70/7 درصد) 62 زن (29/3 درصد) با میانگین سنی 32 و انحراف استاندارد 10/42 در مطالعه شرکت نمودند. تحلیل آماری رگرسیون بهکار گرفته شد و نتایج حاکی از نوعی همبستگی مثبت و معنی‌دار بین متغیرهای پژوهش بود (ذهن‌آگاهی با عزت‌نفس، 0/489r= و ذهن‌آگاهی با خودکارآمدی، 0/307r=). همچنین میزان معنی‌داری از تغییرات ذهن‌آگاهی را می‌توان از طریق دو متغیر خودکارآمدی و عزت‌نفس پیش‌بینی کرد. نتیجه‌گیری: بهنظر می‌رسد که رابطه‌ای دوسویه بین خودکارآمدی و عزت‌نفس با ذهن‌آگاهی وجود داشته باشد که اثرات یکدیگر را تقویت و یا تضعیف خواهند کرد و احتمالاً یکی از فاکتورهای اثربخش درمان‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی ناشی از بهبودی در حیطه‌های خودکارآمدی و عزت‌نفس است.
sohrabi F, yousefi F. Self-efficacy and Self-esteem in Relationship with Mindfulness in Psychiatric Patients, A Descriptive Study. SJKU 2021; 26 (2) :103-113 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-4957-fa.html
سهرابی فاتح، یوسفی فایق. خودکارآمدی و عزت‌نفس و رابطه آن‌ها با ذهن‌آگاهی در بیماران روان‌پزشکی، یک مطالعه توصیفی. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1400; 26 (2) :103-113
