زمینه و هدف:  ترکیبات آرسنیکی سموم محیطی هستند که در دسته کارسینوژن‌های انسانی قرار می‌گیرند. مواجهه با سدیم آرسنیت موجب تجمع آن در کبد و اختلالات کبدی می‌شود.هدف از این مطالعه، بررسی اثر حفاظتی کورکومین، به عنوان یک آنتی‌اکسیدان، بر بافت کبد موش‌های تیمارشده با سدیم آرسنیت بود.

روش بررسی: تعداد 30 سر موش نر نژاد NMRI با میانگین وزنی 2±31 گرم به‌طور تصادفی به 5 گروه (6n=)  کنترل، شم (دریافت کننده(DMSO، کورکومین (mg/kg/day15)، سدیم آرسنیت (mg/kg/day5) و سدیم آرسنیت + کورکومین تقسیم شد. تیمار به‌صورت تزریق داخل صفاقی و به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس موش‌ها کشته و کبد آن‌ها خارج و وزن شد. بافت کبد جهت بررسی‌های هیستوپاتولوژیک، استریولوژیک و همچنین میزان بروز آپوپتوز سلول‌های هپاتوسیت (از طریق تکنیک تانل) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با روش آنالیز واریانس یک‌طرفه تحلیل گردید و تفاوت میانگین‌ها درحد05/0P< معنی‌دار در نظرگرفته شد.

یافته‌ها:افزایش معنی‌داری در میانگین وزن نسبی کبد، حجم سینوزوئیدها، حجم مجرای صفراوی (001/0P<)، تعداد سلول‌های هپاتوسیت (03/0P<) و کاهش معنی‌داری در میانگین حجم ورید مرکزی (001/0P<)، حجم سلول هپاتوسیت (04/0P<) و حجم هسته سلول هپاتوسیت (001/0P<) در گروه سدیم آرسنیت نسبت به گروه‌ کنترل و شم مشاهده شد. بررسی‌های هیستوپاتولوژیکی نیز بی‌نظمی پارانشیم کبدی، ارتشاح سلول‌های التهابی، نکروز هپاتوسیت‌ها و از هم پاشیدن داربست رتیکولینی کبد موش‌های تیماری با سدیم آرسنیت را نشان داد. اکثر آسیب‌های کبدی القا شده توسط سدیم آرسنیت، در گروه سدیم آرسنیت+کورکومین در حد گروه کنترل بهبود یافت (05/0P<).

نتیجه‌گیری: تیمار با کورکومین موجب تخفیف آسیب کبدی القا شده توسط سدیم آرسنیت می‌شود.

کلمات کلیدی: استریولوژی، سدیم آرسنیت، کبد، کورکومین، موش.

وصول مقاله:9/8/94 اصلاحیه نهایی:10/8/95 پذیرش:1/10/95