1- دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، ashraf_javad777@yahoo.com 2- گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. 3- کارشناس فیزیوتراپی- مرکز فیزیوتراپی بهار شهر اصفهان، ایران.
چکیده: (4933 مشاهده)
مقدمه: سندرم درد کشککی-رانی یک اختلال ارتوپدی مفصل زانو بوده که موجب درد و اختلال در عملکرد می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات ترکیبی (تقویت عضلات ابداکتور و اکسترنال روتیتور+تعادل) بر درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی بود.
روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی تعداد 20 نفر از مردان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10) و کنترل (10) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرینات تقویت عضلات ابداکتور، اکسترنال روتیتور و تمرینات تعادلی را انجام دادند. قبل و بعد از تمرین میزان درد و سطح عملکرد بیماران با استفاده از پرسشنامه مقیاس دیداری درد (VAS) و عملکرد (WOMAC) اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس برای داده های تکراری در سطح معناداری 05/0>Pاستفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تغییرات و تعامل در هر دو متغیر درد (001/0P=)و عملکرد(001/0P=) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تجربی معنی دار بود. همچنین نتایج نشان داد که در گروه تجربی، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری در کاهش درد و بهبود عملکرد یافت شد (05/0>P).
نتیجه گیری: با توجه به اثر بخش بودن پروتکل تمرینی و تاثیر مثبت آن در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران، به نظر می رسد درمانگران و متخصصین توانبخشی جسمانی می تواند ازاین پروتکل تمرینی در فرآیند توانبخشی جسمانی بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی استفاده نمایند.
Ashraf M J, Ghasemi G, Falah A. The effect of combined training (hip abductor and external rotators strengthening + balance) on pain and performance in the patients with patellofemoral pain syndrome. SJKU 2017; 22 (1) :82-92 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-2964-fa.html
اشرف محمد جواد، قاسمی غلامعلی، فلاح علیرضا. اثر تمرینات ترکیبی (تقویت عضلات ابداکتور و اکسترنال روتیتور+ تعادلی) بر درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1396; 22 (1) :82-92