مقدمه: زانو بزرگترین مفصل سینوویال بدن و مفصلی لولایی است. مفصل زانو در هر طرف بوسیله لیگامان‌های جانبی (کولترال)، در داخل توسط منیسک‌ها و لیگامان‌های صلیبی قدامی (ACL[1]) و خلفی (PCL[2]) حمایت می شود. تقریباً 50 % افراد در طول عمرشان درد زانو را تجربه می‌کنند. آرتروسکوپی تکنیک دقیقی برای تشخیص و درمان ناهنجاری‌ها و صدمات زانو است هرچند بسیاری از جراحان ارتوپدی MRI را وسیله مناسب و غیر تهاجمی جهت تشخیص ضایعات داخل مفصل زانو می‌دانند.

روش بررسی:مطالعه حاضر از نوع توصیفی  بود که روی 500 بیمار که برای اولین بار با درخواست MRI بدون سابقه جراحی در محل زانو به مرکز MRI شهید قاضی سنندج در فاصله زمانی 5 ماه از اول آبان تا آخر اسفند سال 1394 مراجعه کردند; انجام گرفت. پرسش‌نامه مربوط به اندیکاسیونها و متغیرهای مختلف از جمله سن، جنس، شغل، ناحیه‌ی درد، سابقه‌ی تروما، خالی‌کردن زانو، قفل‌کردن زانو و سایر علایم و سوابق برای هر یک تکمیل گردید. آزمونMRI با دستگاه GE HDxt 1.5Tانجام شد و تصاویر توسط پزشک رادیولوژیست تفسیر گردید.

 نتایج:از بین بیماران مطالعه شده 134 نفر (1/34%) دچار پارگی ACL و 12 نفر (1/3%) دچار پارگی PCL بودند و صدمات MCL و LCL نیز به ترتیب در 8 (0/2%) و 5 نفر (3/1%) مشاهده گردید. در 187 نفر (6/47%) نیز افیوژن مشاهده شد. از نظر ضایعات منیسک، 84 نفر (4/21%) دچار آسیب دیدگی در این بافت شده بودند و منیسک 52 نفر (2/13%) نیز تخریب شده بود. از دست رفتن شکل آناتومیکی و یا فعالیت فیزیولوژیکی منیسک های داخلی و خارجی موجود در مفصل زانو معیارهای تعیین ضایعه بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد آسیبهای منیسک زانو به ویژه منیسک داخلی مستعدترین ناحیه برای ایجاد آسیب هستندو پارگیPCLیا رباط صلیبی خلفی بود وهمینطور تومورهای استخوانی کمترین شیوع را در این مطالعه داشتند.

کلمات کلیدی: زانو، ضایعات مفصلی، ام آر آی

وصول مقاله:23/4/95 اصلاحیه نهایی:23/6/95 پذیرش:12/7/95