1- دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی کرمان. ایران 2- گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی عصر رفسنجان، کرمان، ایران ، rkazemi22@yahoo.com 3- دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران.
چکیده: (3616 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر سطوح لپتین در بافت چربی زیرپوستی و احشایی، انسولین و گلوکز پلاسمایی موشهای صحرایی نر بود. روش بررسی: بدین منظور 20 سر موش صحرایی (میانگین سنی 8 هفته و میانگین توده بدنی 10±190 گرم) به طور تصادفی به دو گروه تمرین HIIT و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه HIIT 5 جلسه در هفته و به مدت 5 هفته اجرا شد. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت فزاینده 52-37 متر بر دقیقه و 12-6 وهله 2 دقیقهای با یک دقیقه استراحت بین وهلهها بود. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در حالت ناشتایی موشها تشریح و بافت چربی احشایی و زیرپوستی استخراج شد. نمونهها منجمد و جهت انجام آزمایشهای بعدی در دمای 80- نگهداری شد. سپس لپتین و انسولین به روش الایزا و گلوکز به روش رنگ سنجی آنزیمی اندازه گیری شد. پس از احراز نرمال بودن دادهها توسط آزمون شاپرو-ویلیک برای تحلیل دادهها از آزمون t مستقل با سطح معناداری 05/0 با نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. یافتهها: تغییرات معناداری در سطوح لپتین چربی احشایی و زیر پوستی و همچنین انسولین پلاسما مشاهده شد (05/0P<) اما این تغییرات در گلوکز پلاسما معنادار نبود(05/0P≥). نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات HIIT میتواند باعث کاهش سطوح لپتین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی، کاهش انسولین و از این طریق کاهش عوامل خطرزای ناشی از چاقی شود. تمرینات تناوبی شدید، همچنین انسولین و گلوکز پلاسمایی را کاهش داده که سبب کاهش مقاومت به انسولین میشود.
Pourranjbar M, Kazemi A, Arab M. Effect of High Intensity Interval Training (HIIT) on visceral and subcutaneous levels of Leptin and plasma insulin and glucose in Wistar male Rats. SJKU 2019; 23 (6) :89-100 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-2517-fa.html
پور رنجبر محمد، کاظمی عبدالرضا، عرب محمد جواد. اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح لپتین در بافت چربی زیرپوستی و احشایی و انسولین و گلوکز پلاسمایی در موشهای صحرایی نر . مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1397; 23 (6) :89-100