زمینه و هدف: تدریس، اقدامات هدف دار متعاملی است که توسط مدرس، طراحی، اجرا و ارزشیابی می شود. در این فرآیند، آموزش دهنده و آموزش گیرنده از آن تأثیرپذیر هستند. نیل به تدریس اثربخش، نیازمند پیوندهای محکم بین اهداف درس، شیوه های آموزش، یاددهی و یادگیری آموزش گیرندگان می باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین دیدگاه دانشجویان دانشگاههای علوم پزشکی کردستان و آزاد اسلامی سنندج در مورد تدریس اثربخش و عوامل مرتبط با آن بود.
روش بررسی: این پژوهش، مطالعه ای مقطعی بود که در آن 520 نفر از دانشجویان دانشگاههای علوم پزشکی کردستان و آزاد اسلامی سنندج به روش تصادفی چند مرحله ای، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش سئوالات دموگرافیک (سن، جنس، رشته، ترم تحصیلی و ...) و 23 سئوال در مورد ویژگی های تدریس اثربخش بود. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 16 و فرمول های آمار توصیفی از قبیل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی از قبیل من ویتنی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: مهم ترین ویژگی های تدریس اثربخش از دیدگاه دانشجویان مورد بررسی، تسلط استاد بر موضوع تدریس (83/0±46/4)، علاقه مندی استاد به تدریس (83/0±45/4) و کم اهمیت ترین ویژگی های تدریس اثربخش از نظر آنها، دسترسی به استاد در خارج از ساعات درسی (91/0±84/3)، استفاده از وسایل کمک آموزشی (10/1±67/3) بودند. بین جنس دانشجو و حیطه های روش تدریس (007/0=p) و خصوصیات فردی (02/0=p)، تفاوت آماری معنی دار بود.
نتیجه گیری: به منظور بهبود کیفیت آموزش در دانشگاههای مورد بررسی، توصیه می شود هنگام جذب اعضای هیأت علمی و به کارگیری مدرسین برای تدریس، ویژگی هایی مثل توان علمی مدرس در ارائه مطالب درسی، ارائه شفاف و واضح مطالب و علاقه مند بودن مدرس به کار تدریس، مدنظر قرار گیرد.
Sayyadi M, Vahabi A, Vahabi B, Roshani D. Students' viewpoints on the effective teaching and related factors in Kurdistan University of Medical Sciences and Islamic Azad University, Sanandaj Branch, 2015. SJKU 2016; 21 (1) :93-103 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-2202-fa.html
صیادی مهناز، وهابی احمد، وهابی بشری، روشنی دائم. دیدگاه دانشجویان دانشگاههای علوم پزشکی کردستان و آزاد اسلامی سنندج در مورد تدریس اثربخش و عوامل مرتبط با آن، سال 1394. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1395; 21 (1) :93-103