زمینه و هدف: مسابقه در صبح هنگام ورزشکاران را با مشکل افزایش حساسیت به عفونت و التهاب مواجه می سازد. بدین منظور هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک برنامه­ی تمرینی دو هفته ای (ویژه­ی قدرت) و همزمانی یا عدم همزمانی زمان تمرین(صبح یا عصر) با زمان آزمون (صبح) بر سطوح اینترلوکین-17 و کورتیزول سرم و عملکرد ورزشکاران مرد می­باشد.

روش بررسی: در یک مطالعه شبه تجربی، 14 مرد ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه همسان قرار گرفتند: گروه صبح (7 ₌n   و زمان تمرین ₌9 صبح) و گروه عصر ( 7 ₌n  و زمان تمرین₌18عصر). آزمودنی­ها به مدت 2 هفته   تحت یک برنامه تمرین قدرتی ویژه با شدت انقباضی معین قرار گرفتند. نمونه های خونی آزمودنی­ها 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی در حالت پایه و بلافاصله پس از آزمون یک جلسه تمرین قدرتی در ساعت 9 صبح و 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی (بلافاصله بعد از آزمون یک جلسه تمرین قدرتی)، جهت ارزیابی مقادیر اینترلوکین-17 و کورتیزول گرفته شد. برای اندازه­گیری متغیرهای وابسته، آزمودنی­ها 2 ساعت قبل از اجرای آزمون صبحانه استاندارد خوردند و یک تکرار بیشینه آزمودنی­ها در جلسه­ای مجزا قبل و بعد از دو هفته در حرکات موردنظر محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تی تست مستقل، تی تست زوجی و کوواریانس استفاده شد.

یافته­ها: نتایج این پژوهش نشان داد که دو هفته سازگاری (همزمانی و عدم همزمانی زمان تمرین با زمان آزمون)، موجب افزایش معنی دار در عملکرد قدرتی حرکت پرس­سینه در گروه صبح شد (05/0>P)، اما در سایر حرکات قدرتی علی­رغم افزایش معنی­دار درون گروهی در قدرت بیشینه در تمامی حرکات، تغییر معنی­داری در مقایسه عملکرد قدرتی دو گروه در پس آزمون مشاهده نشد (05/0<P). همچنین مقایسه مقادیر اینترلوکین-17 (381/0=P) و کورتیزول سرم (146/0=P) دو گروه در  پس آزمون تفاوت معنی داری نداشت (05/0<P).

نتیجه­گیری: به نظر می رسد دو هفته همزمانی یا عدم همزمانی زمان تمرین با زمان آزمون، ضمن بی تاثیر بودن بر فاکتورهای التهابی، موجب بهبود قدرت عضلانی (پرس سینه) شد.

کلید واژه­ها : ساعت زیستی ، چرخه شبانه­روزی ،زمان تمرین، اینترلوکین- 17 ،کورتیزول.

وصول مقاله:2/9/94 اصلاحیه نهایی:3/11/94 پذیرش:5/11/94