|
بررسی اثر سیمواستاتین بر آسیب ایسکمی مغزی در مدل ترومبوآمبولیک سکته مغزی
|
علیرضا شعبانزاده1   ، چنسو وانگ ، اشفق شوئیب |
|
|
|
چکیده: (10944 مشاهده) |
| زمینه و هدف: استاتینها به عنوان عوامل محافظتی نرونی پس از ایسکمی مغزی به کار می‌روند. به هر حال مکانیسم‌های عملکرد آنها همچنان ناشناخته باقی مانده است. در این مطالعه اثرات سیمواستاتین به تنهایی یا با شرایط هیپرترمی بر آسیب ایسکمی مغز بررسی شده است.
روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه تجربی بود. حجم نمونه شامل 13 گروه رت نر بالغ بود که در 4 سری آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. گروهها از نظر دمای مغز و رکتوم، اثر سیمواستاتین به تنهایی یا در شرایط هیپرترمی در مدل ترومبوآمبولیک سکته مغزی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری sigmastat3.1 و تستهای آماری ANOVA، Tukey و کراسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که دما در مغز تقریباً 5/0 درجه سانتیگراد کمتر از دمای رکتوم می‌باشد. نتایج همچنان تاکید برآن دارد که سیمواستاتین به تنهایی می‌تواند میزان حجم انفارکتوس را نسبت به گروه کنترل به میزان 46 درصد کاهش دهد (01/0p<). ادم مغزی در گروههای کنترل و هیپرترمی به ترتیب برابر با 2/1±32/6 و 86/1±22/8 درصد بود بکارگیری سیمواستاتین به تنهایی یا درشرایط هیپرترمی میزان ادم مغزی را به طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل (01/0p<) یا هیپرترمی (05/0p<) کاهش داده است. سیمواستاتین اختلالات نورولوژیک را بهبود داده و ادم مغزی را نیز به طور معنی‌داری کاهش می‌دهد. نتایج نشان داده‌اند که سیمواستاتین به طور معنی‌داری اختلال خون رسانی و نشت سد مغزی خونی را کاهش می‌دهد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه پیشنهاد می‌دهد که سیمواستاتین در مدل آمبولیک سکته مغزی در رت یک اثر محافظتی داشته و می‌تواند باعث کاهش نفوذپذیری سد خونی مغزی و اختلال خون رسانی در مغز دچار آسیب ایسکمی گردد.
وصول مقاله: 31/3/85 اصلاح نهایی: 8/8/85 پذیرش مقاله: 5/9/85 |
|
| واژه‌های کلیدی: استروک، سیمواستاتین، هیپرترمی، فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی |
|
|
متن کامل [PDF 234 kb]
(1717 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1388/2/19 | انتشار: 1385/12/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
