1- دانشگاه علوم پزشکی کردستان 2- دانشگاه علوم پزشکی کردستان ، rasool_nsr@yahoo.com
چکیده: (464 مشاهده)
زمینه و هدف:کهیر مزمن یک بیماری پوستی آلرژیک شایع است که با خارش و راشهای پوستی با یا بدون آنژیودم که برای بیش از 6 هفته باقی میمانند، مشخص میشود. هدف از اینمطالعه، بررسی فرآوانی پلیمورفیسم ژنتیکی 11662595rsSNP در ژن گیرنده هیستامین 4 (HRH4) در افراد مبتلا به کهیر مزمنو پاسخ آنها به درمان با آنتیهیستامین و عوارض جانبی آن بود. مواد و روشها:تعداد 130 بیمار دارای علائم بالینی کهیر مزمن ایدیوپاتیک (CIU) که به بیماری عفونی یا التهابی دیگری مبتلا نبودند، برای مطالعه انتخاب شدند. با رضایت بیماران،حدود 5 میلیلیتر خون محیطی برای برای استخراج DNA (در لوله CBC) و اندازهگیری میزان IgE (در لوله همولیز فاقد ضدانعقاد) از هر بیمار گرفته شد. تعیین ژنوتیپ 11662595rsSNP با روش PCR-RFLP،و سطح سرمی Total IgE با روش الایزا اندازهگیری شد. نمره شدت بیماری در هفتههای اول و دوازدهم پس از درمان و عوارض جانبی داروهای آنتیهیستامین برای همه بیماران مشخص گردید. یافتهها: فراوانی پلیمورفیسم واریانت11662595rsژن HRH4 در بیماران مبتلا به کهیر مزمن شرکتکننده در مطالعه 7/17 درصد محاسبه گردید. با توجه به پیگیریهای انجام شده در مورد سیر پاسخ به درمان در طول 12 هفته، بیماران کهیر مزمن که دارای واریانت 11662595rsژن HRH4بودند، پاسخ به درمان متفاوتی نسبت به بیماران بدون این واریانت نداشتند. با این حال، بر اساس پیگیریهای انجام شده طی 12 هفته، بیماران دارای این واریانت پاسخ متفاوتی به درمان آنتی هیستامینی نسبت به بیماران بدون واریانت نشان ندادند.تنها متغییری که در افراد دارای واریانت ژن HRH4 به طور معنی داری بیشتر از افراد فاقد این واریانت بود، سطح سرمی دی دایمر بود. نتیجهگیری:با توجه به اینکه در هیچکدام از پارامترهای بررسی شده تفاوتی بین بیماران دارای SNP طبیعی و پلیمورفیسم ژن HRH4دیده نشد، فاقد اهمیت در پاسخ به داروهای آنتیهیستامین H1 بوده بایستی برای یافتن پاسخهای ژنتیکی فردی به داروهای آنتیهیستامین سایر ژنهای درگیر در مسیر پاسخ به این داروها را مورد بررسی قرار داد.