زمینه و هدف: کیفیت مراقبت در نظام سلامت از موضوعات بسیار مهم و یکی از شاخص‌های مهم در اعتبار بخشی به شمار می‌رود. هدف این مطالعه؛ مقایسه تأثیر مدل تقسیم کار پرایمری و کیس متود بر کیفیت مراقبت عمومی و حرفهای بیمار بود.
روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه تجربی- تصادفی دوگروهی بود، که با مشارکت ۴۴ پرستار و ۵۹ بیمار در ۴ بخش C.C.U. انجام پذیرفت. مداخله شامل برگزاری ۳ کارگاه ۲ ساعته برای همه پرستاران و سپس اجرای این دو روش، برای بیماران تحت مراقبت هر پرستار بود. بعد از مداخله و هنگام ترخیص قطعی بیماران، کیفیت مراقبت از دیدگاه بیماران با استفاده از پرسشنامه Quality Care Patient Scale، سنجیده شد. دادهها با استفاده از آزمون من‌ویتنی تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بعد از مداخله، میانگین کیفیت مراقبت بعد عمومی در گروه پرایمری (۱/۹± ۱۴/۲) و در گروه کیس متود(۲/۸± ۱۱) بود و کیفیت مراقبت بعد حرفهای در گروه پرایمری (۲/۲± ۱۸/۲) و در گروه کیس متود (۳/۵± ۱۴/۲) بود که نتایج در هر دو بعد نشان داد کیفیت مراقبت عمومی و حرفهای در گروه پرایمری به طور معنیداری بالاتر از روش کیس‌متود است (۰/۰۵p<).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشاندهنده قابلیت اجرای روش پرایمری در برخی از بخش‌ها است. همچنین حاکی از اثربخشی بالاتر این روش نسبت به روش کیس متود است. لذا توصیه میشود در برنامه ریزیهای مدیریتی مراقبت پرستاری، بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
