زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی و راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر و افراد بهنجار انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع مقطعی بود. بدین منظور ۲۰۰ نفر ( شامل ۱۰۰ نفر بیمار و ۱۰۰ نفر افراد بهنجار) بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها پرسشنامه پنج عامل شخصیتی نئو و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t و آزمون من- ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات روان رنجور خویی بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر بیشتر از افراد بهنجار است. در حالی که میانگین نمرات افراد بهنجار در عامل برون گرایی و وظیفه شناسی بیشتر از بیماران است. در عامل های بازبودن به تجربه و توافق جویی اختلاف دو گروه معنی دار نبود. داده ها نشان داد که افراد بهنجار در مقایسه با بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریک پذیر بیشتر از راهبردهای مقابله ای مساله مدار استفاده می کنند. در متغیر گریز- اجتناب اختلاف دو گروه معنی دار نبود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، ویژگی های شخصیتی و راهبردهای مقابله ای در بیماران دارای نشانگان روده تحریک پذیر تاثیر و افراد سالم تفاوت دارند و بررسی این عوامل می تواند کاربرد فراوانی در زمینه های پژوهشی، سبب شناسی و درمان این بیماری داشته باشد.
