نسترن علی آبادی، دکتر هدایت صحرایی، دکتر زهرا بهاری، دکتر غلام حسین مفتاحی،
دوره ۲۳، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: در این مطالعه، اثر استرس بی‌حرکتی مادر در دوران بارداری بر حافظه فضایی، رفتار شبه-اضطرابی و غلظت BDNF در مغز فرزندان نسل اول نر در موشهای کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI بررسی گردید.
روش بررسی: در یک مطالعه تجربی، بیست موش ماده بطور تصادفی به دو گروه استرس و کنترل تقسیم شدند. حیوانات گروه استرس از روز اول تا روز پانزدهم بارداری،هر روز به مدت شصت دقیقه در داخل لولههایی (به قطر داخلی ۶ سانتیمتر و به طول ۲۰ سانتیمتر) بمنظور القاء استرس بی‌حرکتی قرارگرفتند. گروه کنترل استرسی دریافت نکردند. پس از تولد، فرزندان توسط مادران پرورش‌یافته و فرزندان نر (۱۰سر در هر گروه) بعد‌از رسیدن به سن بلوغ (۲۰-۲۵گرم)مورد ارزیابی حافظه فضایی با استفاده از ماز بارنز و رفتار شبه-اضطرابی با استفاده از ماز مرتفع بعلاوه قرار گرفتند.همچنین غلظت BDNF مغز با استفاده از الایزا‌ریدر مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج ماز بارنز نشان داد که زمان رسیدن و مسافت طی شده برای رسیدن به سوراخ هدف در موشهایی که تحت استرس بودند نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری (۰۰۱/۰p<) را نشان داد. همچنین، تعداد خطا جهت رسیدن به‌سوراخ هدف در گروه استرس به طور معنی‌داری (۰۰۱/۰p<)بیشتر از گروه کنترل بود. علاوه براین، میزان اضطراب در‌موشهایی که تحت استرس جنینی بودند بطور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود. غلظت BDNF مغز گروه کنترل نیز بطور معنی‌داری (۰۰۱/۰p<) از گروه استرس بیشتر بود.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که استرس دوران بارداری می‌تواند سبب کاهش BDNF مغز فرزندان شود و ممکن از این‌طریق سبب اختلال در حافظه فضایی و رفتارهای شبه-اضطرابی گردد.
کلمات کلیدی: استرس بی‌حرکتی، ماز بارنز، حافظه فضایی، رفتار شبه اضطرابی، BDNF
وصول مقاله:۲۸/۱۱/۹۶ اصلاحیه نهایی:۵/۲/۹۷ پذیرش:۱/۳/۹۷
