مرتضی حبیبی، فاطمه توحیدی نیا،
دوره ۲۸، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: جهت کنترل عوارض در نوزادان مبتلا به سندرم زجر تنفسی، سورفاکتانت و داروهای کمکی مانند بودزوناید مورد استفاده قرار میگیرند تا واکنش های التهابی مجاری هوایی را کاهش دهند. هدف از این بررسی تاثیر تجویز داخل تراشه ای سوروانتا، و سوروانتا + بودزوناید در نوزادان نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسی است.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، ۵۰ نوزاد نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسی، بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بیمارستان کودکان قزوین، در سال ۱۳۹۹، در دو گروه تجویز داخل تراشه ای سوروانتا (۱ میلی لیتر) + بودزوناید (۰/۲۵ میلی گرم) (۲۵ مورد) و سوروانتا (۲۵ مورد) بررسی شدند. از نرم افزار ۲۱ SPSS جهت انجام آمار توصیفی، و از آزمون تی و دقیق فیشر جهت آنالیز داده ها استفاده شد (۰/۰۵>p).
یافته ها: در گروه گیرنده سوروانتا+بودزوناید تنها پیامد ها، خونریزی داخل بطنی و مرگ و میر ( هرکدام۵۰%) بودند. در گروه سن حاملگی بیش از ۳۱ سال و نوزادان دختر دریافت کننده سوروانتا+ بودزوناید، هیچ پیامدی دیده نشد. اثربخشی سوروانتا+ بودزوناید در مقایسه با سوروانتا در کاهش عوارض و پیامدها در نوزادان (۰/۰۴۸ =p)، بر حسب گروه سنی ۳۱ سال و کمتر از ۳۱ سال (۰/۰۴۹=p) و بیشتر از ۳۱ سال (۰/۰۴۶=p)، دختران (۰/۰۴۷=p) و پسران (۰/۰۵۰=p) تفاوت معناداری داشت.
نتیجه گیری: تجویز سوروانتا همراه با بودزوناید، اثربخشی بهتر و عوارض کمتری را به همراه داشت. از بودزوناید به عنوان یک درمان کمکی می توان استفاده نمود. اقدامات درمانی مناسب جهت بهبود و زنده نگه داشتن نوازادان با سندروم زجر تنفسی حائز اهمیت است.
