|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
۱ نتیجه برای زنان متأهل شاغل
آمنه حاجی کرم، محمد قمری، مجتبی امیری مجد،
دوره ۲۴، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: با اجرای پروتکلهای درمانی میتوان بهزیستی روانی را افزایش و تعارض کار- خانواده را کاهش داد. از این رو هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه‌درمانی مبتنی بر واقعیت‌درمانی بر تعارض کار- خانواده و بهزیستی روانی با اثر ماندگاری زنان متأهل شاغل شرکت مخابرات شهر تهران در سال ۹۷-۱۳۹۶بود.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون– پس‌آزمون و پیگیری بود. تعداد نمونه ۴۵ نفر بودند که به صورت هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه تعارض کار- خانواده (نت مایر، برلژ و مکماریان، ۱۹۹۶)، مقیاس بهزیستی روانی ریف (۱۹۸۹) و جهت مداخلات درمانی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هیز، ۲۰۰۴) و پروتکل واقعیت‌درمانی گروهی استفاده شد. جهت آزمون فرضیه‌های تحقیق از تحلیل واریانس آمیخته و تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر استفادهشد.
یافته ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد، اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر واقعیت‌درمانی با گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش تعارض کار-خانواده متفاوت است و همچنین؛ اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه‌درمانی مبتنی بر واقعیت‌درمانی؛ در زیر مقیاس روابط مثبت با دیگران بهزیستی روانی متفاوت است. نتیجه اثر ماندگاری نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت‌درمانی درماندگاری کاهش تعارض کار- خانواده متفاوت است.
نتیجه گیری: جهت افزایش بهزیستی روانی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای کاهش تعارضات کار- خانواده میتوان از مداخلات مبتنی بر واقعیت‌درمانی استفاده کرد.
|
|
