زمینه و هدف: خستگی یکی از عواملی است که می­تواند موجب کاهش هماهنگی و فعالیت عضلات شود و با توجه به این­که عضلات مرکزی بدن جهت ایجاد یک سطح اتکای باثبات برای انجام حرکات مناسب اندام­ها ضروری هستند. خستگی این عضلات ممکن است بر فعالیت­ افراد  به ویژه ورزشکاران اثر بگذارد.

روش بررسی: ۳۰ دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی در جلسه اول آزمون­های تعادل (ایستا و پویا) و استقامت را در شرایط عادی (بدون حضور خستگی) انجام دادند. در جلسه دوم، ابتدا آزمودنی­ها تمرینات خسته­کننده عضلات مرکزی بدن را اجرا کرده و سپس بلافاصله آزمون­های تعادل ایستا و پویا را در شرایط خسته بودن عضلات مرکزی بدن انجام دادند. در جلسه سوم، ابتدا آزمودنی­ها بار دیگر پروتکل خستگی عضلات مرکزی بدن را اجرا کرده و سپس بلافاصله آزمون­های استقامت عضلات تنه را در شرایط خسته بودن عضلات مرکزی بدن انجام دادند. به منظور مقایسه نتایج تحقیقات قبل و بعد از خستگی از آزمون آماری t وابسته استفاده شد.

یافته ها: یافته ها نشان داده­اند که پروتکل خستگی عضلات مرکزی بدن موجب کاهش معنی داری با اندازه اثری بزرگ در نمرات آزمون‌های تعادل ایستا، پویا و استقامت آزمودنی­ها می‌شود (۰۵/۰>P).

نتیجه گیری: نتایج مطالعات حاضر پیشنهاد می­کند تمریناتی که باعث بهبود ثبات عضلات مرکزی و افزایش توانایی آن­ها در مقابله با خستگی می‌شوند، احتمالاً می­توانند توسط مربیان و توانبخشان به عنوان روشی برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی مورد استفاده قرار گیرند.

 واژ‌گان کلیدی: عضلات مرکزی بدن، خستگی، تعادل ایستا، تعادل پویا، استقامت.

وصول مقاله :۲۱/۱۰/۹۳ اصلاحیه نهایی:۳۱/۳/۹۴ پذیرش:۷/۴/۹۴

مقدمه:آسیب­های شانه از آسیب­های شایع درکشتی است که علاوه بر ایجاد مشکلات عملکردی، باعث مشکلات روانی در فرد شده و در صورت بالا بودن شدت آسیب، منجر به ترک ورزش می‌شود. ازسوی دیگر خستگی یکی از عوامل مهم خطرساز آسیب بشمار می­رود. بنابراین هدف از انجام این مطالعه مقایسه خستگی گروه­هایی از عضلات کمربند شانه­ای طی یک مسابقه شبیه‌سازی‌شده کشتی آزاد می­باشد.

روش بررسی: به­همین منظور ۱۴ کشتی­گیر غیر حرفه‌ای (سن ۲/۳±۷/۲۰ سال، وزن kg ۹/۱۲±۳/۷۰، قد cm ۸/۵±۲/۱۷۴) به‌صورت در دسترس انتخاب شده، آزمون شدند. پس از گرم­کردن ابتدایی، نیروی ده گروه عضلانی ناحیه شانه هر دو دست با نیروسنج کششی-فشاری اندازه­گیری شد، پس از انجام دو تایم سه دقیقه­ای کشتی باشدت بالا با ۳۰ ثانیه استراحت بین دو تایم ، این اندازه­گیری تکرار و درصد افت نیروی هر حرکت محاسبه گردید. از آزمون t وابسته جهت تعیین اختلاف میانگین­های پیش و پس آزمون استفاده شد.

نتایج: یافته­ها نشان دادند که خستگی معنادار در تمام حرکات منتخب در هردو دست، به‌جز اکسترنال ­روتیتور­های دست غیر برتر بوجود آمده است (۰۵/۰ p≤)، بیشترین خستگی در عضلات تثبیت­کننده استخوان کتف (ری­ترکتور، پروترکتور و الویتور) رخ داد.

نتیجه گیری: از نتایج به دست آمده می‌توان جهت طراحی برنامه بدنسازی به­منظور پیشگیری از آسیب­های شانه و بهبود کیفیت کشتی استفاده کرد.

واژه­های کلیدی: استقامت عضلانی، خستگی، چرخاننده­های سردستی، ثبات دهنده­های کتف، کشتی رقابتی.

وصول مقاله :۶/۵/۹۴  اصلاحیه نهایی:۱۵/۹/۹۴ پذیرش:۱۷/۹/۹۴

زمینه و هدف: خستگی در انتهای مسابقات ورزشی، یکی از عوامل خطرساز آسیب  ACLاست و باعث تغییر در الگو­های عصبی-عضلانی فعالیت عضلات اطراف زانو می­شود. تاکنون مطالعات اندکی به بررسی تاثیر خستگی عملکردی در موقعیت­هایی شبیه به شرایط واقعی مسابقات ورزشی بر روی عوامل عصبی-عضلانی موثر بر آسیب ACL پرداخته­اند. لذا هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خستگی عملکردی بر زمانبندی فعالیت عضلات موثر در آسیب ACL حین تکلیف پرش-فرود تک پا در زنان ورزشکار بود.

روش بررسی: در تحقیق حاضر ۱۵ ورزشکار زن والیبالیست، بسکتبالیست و هندبالیست شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات چهارسررانی و همسترینگ، قبل و بعد از اعمال خستگی حین تکلیف پرش-فرود تک پا بررسی شد. از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری­های مکرر در سطح ۰۵/۰≥pاستفاده شد.

یافته­ها: طبق نتایج بدست آمده خستگی باعث تاخیر در زمان آغاز فعالیت عضلات پهن خارجی (۰۰۲/۰p=) و نیم­وتری (۰۴۹/۰p=) شد؛ درحالی‌که در زمان آغاز فعالیت عضلات راست رانی (۱۴۳/۰p=)، پهن داخلی (۶۷۰/۰p=) و دوسررانی (۲۲۶/۰p=)، بین قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: نتایج نشان دادند خستگی باعث تاخیر در شروع فعالیت عضلات نیم وتری و پهن خارجی و در نتیجه تغییر در الگو­های عصبی-عضلانی فعالسازی عضلات در تکلیف پرش-فرود می شود. این امر ACL را مستعد آسیب ‌می سازد. با توجه به نتایج تحقیق، برنامه­­های تمرینی مناسب جهت افزایش کارایی عضلات در حین خستگی توصیه می­گردد.

واژه­های کلیدی: خستگی عملکردی_زمانبندی فعالیت الکترومیوگرافی_ تکلیف پرش-فرود _ ورزشکار

وصول مقاله:۵/۸/۹۴ اصلاحیه نهایی:۲۸/۱/۹۵ پذیرش:۲۰/۲/۹۵