دکتر امید مرادی مقدم، محمدآزاد ماجدی، دکتر خالد رحمانی، دکتر محمد نیاکان لاهیجی، سارا مینائیان،
دوره ۲۷، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت های بیمارستانی، پاتوژن های مولد این عفونت ها و مقاومت آنتی بیوتیکی این عوامل همواره به عنوان یکی از دغدغه های نظام سلامت مطرح است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی هر کدام از پاتوژن های مولد عفونت بیمارستانی و میزان مقاومت ضدمیکروبی آنها در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه یک بیمارستان عمومی انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۹۳۶ نمونه بیولوژیک از بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان رسول اکرم تهران در سال ۱۳۹۹ انجام شد. پس از مشخص شدن فراوانی پاتوژن های جدا شده از نمونه ها با استفاده از محیط های کشت افتراقی اختصاصی و آنتی سرم های خاص، برای تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی شایع ترین عوامل باکتریایی مولد عفونت بیمارستانی از روش دیسک دیفیوژن استفاده شد.
یافته ها: آسینتو باکتر (۲۲/۵ درصد)، کلبسیلا پنومونیه (۱۸/۷ درصد)، سودوموناس آئروژینوزا (۱۳/۶درصد)، کاندیدا آلبیکنس (۱۱/۲ درصد) و اشرشیاکولی (۷/۲ درصد) به ترتیب شایع ترین پاتوژن های مولد عفونت بیمارستانی در نمونه های مورد بررسی بودند.آسینتو باکتر که شایع ترین پاتوژن عامل عفونت های بیمارستانی در نمونه های مورد بررسی بود بیشترین حساسیت را به ترتیب به آنتی بیوتیک های کلستین (۱۰۰%)و سفوتاکسیم (۹۷/۲%) دارا بود و مقاوترین آنتی بیوتیک علیه ایزوله های آسینتوباکتر آنتی بیوتیک آمپی سیلین سولباکتام (۳۸/۹%) گزارش گردید.
نتیجه گیری: نتایح مطالعه حاضر نشان داد که علاوه بر تنوع پاتوژن های مختلف در ایجاد عفونت های بیمارستانی در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه، و مقاومت آنتی بیوتیکی این عوامل هم قابل توجه است. توجه به بررسی های دوره ای برای پایش مقاومت آنتی بیوتیکی در درمان عفونت های بیمارستانی بخصوص در بخش های مراقبت ویژه ضروری می باشد.
