صفورا درخشان، اصلان حسین زاده، منوچهر احمدی هدایتی، دائم روشنی،
دوره ۲۴، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت توسط سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به دارو، مشکلات درمانی مهمی ایجاد می‌کند. مطالعه حاضر برای بررسی حساسیت آنتی‌بیوتیکی و شیوع ژن‌های مقاومت ضد میکروبی در سودوموناس آئروژینوزا انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ۶۱ ایزوله سودوموناس آئروژینوزای بالینی در سنندج بین فروردین تا شهریورماه ۱۳۹۶ جمع‌آوری شد. ایزوله‌ها توسط روش انتشار از دیسک برای تعیین حساسیت به ۸ آنتی بیوتیک و توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای تعیین حضور ژن بتالاکتاماز وسیع الطیف blaCTX-M و عوامل پلاسمیدی مقاومت به کینولون qnrA، qnrB و qnrS بررسی شدند. ما همچنین اثر مقاومت به کینولون‌ها بر مقاومت متقاطع به سایر آنتی بیوتیک‌ها را ارزیابی کردیم. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی استفاده کردیم.
یافته‌ها: مروپنم بالاترین میزان حساسیت را نشان داد (۸۸/۵%) که توسط پیپراسیلین (۸۵/۲%)، سفتازیدیم و آمیکاسین (هرکدام، ۸۰/۳%)، ایمی پنم (۷۷%)، سفپیم (۷۳/۸%)، سیپروفلوکساسین (۴۹/۲%) و جنتامیسین (۳۹/۳%) دنبال شد. از ۶۱ ایزوله، ۳۲/۸% مقاومت به چند دارو را نشان دادند. ایزوله‌های مقاوم به سیپروفلوکساسین، مقاومت متقاطع به جنتامیسین (۹۳/۵%)، سفپیم (۴۵/۲%)، سفتازیدیم و ایمی پنم (هر کدام، ۳۸/۷%)، آمیکاسین (۳۵/۵%)، پیپراسیلین (۲۹%) و مروپنم (۲۲/۶%) داشتند. qnrS را در ۳ ایزوله (۴/۹%) شناسایی کردیم. blaCTX-M،qnrB و qnrA شناسایی نشدند.
نتیجه‌گیری: نتایج ما پیشنهاد می‌کند که سیپروفلوکساسین ممکن است مقابل سودوموناس آئروژینوزا مؤثر نباشد. مطابق دانش ما، این اولین گزارش حضور qnr در سودوموناس آئروژینوزا از کردستان است که نیاز به نظارت مستمر برای جلوگیری از انتقال qnr را توصیه می‌کند.
