۳ نتیجه برای ایمنی‌زایی
یوسف مطهری نیا، دكتر رضا شاپوری ، دكتر مهدی رهنما ، دكتر محمد رضا علیرمایی، دكتر محمد رضا رحمانی ، محمد علی رضایی،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۸۹ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: لژیونلا پنوموفیلا، عامل پنومونی در انسان می‌باشد. هدف از این مطالعه جداسازی لژیونلا پنوموفیلا از آبهای راکد، میادین شهری، کولرهای آبی و شیرهای آب لوله کشی و بررسی ایمنی‌زایی سلول کامل کشته شده این باکتری در موش است.
روش بررسی: نمونه‌ها ابتدا تغلیظ، سپس روی محیط کشت انتخابی(GVPC) کشت داده شدند. پس از تأیید لژیونلا پنوموفیلا، برای تهیه سلول کامل کشته شده، بیوماس باکتری با استفاده از فرمالین ٥/٠% برای ٢٤ ساعت فیکس شد. چهار گروه موش ماده نوع BALB/c (هر گروه شامل ١٥ موش) انتخاب شد. به دوگروه از موشها سه دوز به میزانCFU ١٠٨×٤ از سلول کامل کشته شده به فواصل دو هفته‌ای به صورت داخل صفاقی و به دو گروه دیگر به عنوان شاهد فقط محلول سالین تزریق شد. پس از دو هفته از آخرین تزریق به یک گروه واکسینه شده و شاهد دوز کشنده لژیونلا پنوموفیلا تزریق شد و٦ هفته پس از آخرین واکسیناسیون چلنج برای دو گروه دیگر نیز انجام شد.
یافته‌ها: از ١٢٠ نمونه گرفته شده ٢٥ نمونه آلوده به لژیونلا پنوموفیلا بودند. نتایج چلنج نشان داد که تأثیر ایمنی‌زایی سلول کامل کشته شده دو هفته پس از آخرین واکسیناسیون ٣٣/٩٣% و بعد از شش هفته ٦٦/٨٦% بوده است.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که آبهای راکد دارای بیشترین آلودگی به این باکتری بودند. همچنین سلول کامل کشته شده آن یک کاندید مناسب برای مطالعات بیشتر روی واکسن لژیونلا پنوموفیلا می‌باشد.
کلید واژه‌ها: لژیونلا پنوموفیلا، آبهای راکد، سلول کشته شده، ایمنی‌زایی
وصول مقاله: ۲/۳/۸۹ اصلاحیه نهایی: ۲۸/۴/۸۹ پذیرش مقاله: ۳/۵/۸۹
یوسف مطهری نیا، دکتر رضا شاپوری، دکتر مهدی رهنما، دکتر محمد رضا رحمانی ، محمد علی رضایی،
دوره ۱۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: لژیونلا پنوموفیلا عامل بیماری لژیونر بوده که می‌تواند کشنده باشد و تا به حال واکسنی برای آن تهیه نشده است. همچنین آنتی ژنهای این باکتری محرک سیستم ایمنی هستند. هدف از این مطالعه مقایسه ایمنی‌زایی لیپوپلی ساکارید و فرکشن پروتئینی لژیونلا پنوموفیلا در مواجهه با دوز کشنده این باکتری در مدل موشی است.
روش بررسی: پس از کشت انبوه باکتری، لیپوپلی ساکارید و فرکشن پروتئینی این باکتری با روش فنل داغ و تیمار آنزیمی به دست آمد. الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریلامید برای لیپو پلی ساکارید و فرکشن پروتئینی انجام شد. برای تهیه واکسن از لیپو پلی ساکارید و فرکشن پروتئینی، ١٠ میکروگرم از هر آنتی ژن در ٥/٠ میلی‌لیتر محلول سالین حل و برای تزریق آماده شد. ۶ گروه موش ماده نوع BALB/c (هر گروه دارای ۱۵ موش) انتخاب شدند. ٤ گروه از موشها به صورت تزریق داخل صفاقی و سه دوز با فواصل دو هفته‌ای مورد واکسیناسیون قرار گرفتند. به دو گروه دیگر به عنوان شاهد فقط نرمال سالین تزریق شد. دو هفته پس از آخرین واکسیناسیون، به دو گروه از موش‌های واکسینه شده و یک گروه شاهد، دوز کشنده باکتری ((LD۱۰۰ تزریق شد. همچنین شش هفته پس از آخرین واکسیناسیون، دو گروه دیگر واکسینه شده و گروه شاهد مورد مواجهه قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج مواجهه با دوز کشنده باکتری اول نشان داد که تأثیر ایمنی‌زایی فرکشن پروتئینی و لیپوپلی ساکارید به ترتیب ۶۶/۸۶% و ٣٣/٧٣% و شش هفته پس از آخرین ایمونیزاسیون ۶۶/۸۶% برای فرکشن پروتئینی و ٦٠% برای لیپو پلی ساکارید می‌باشد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که فرکشن پروتئینی و لیپوپلی ساکارید لژیونلا پنوموفیلا دارای ایمنی حفاظتی مناسبی بوده و گزینه‌هایی برای مطالعات تولید واکسن می‌باشند.
کلید واژه‌ها: لژیونلا پنوموفیلا، ایمنی‌زایی، لیپوپلی ساکارید، فرکشن پروتئینی
وصول مقاله: ۴/۱۱/۸۹ اصلاحیه نهایی: ۴/۳/۹۰ پذیرش مقاله: ۱۷/۳/۹۰
آقای حسین سمیعی ابیانه، دکتر شهرام نظریان، دکتر محمد ابراهیم مینایی، دکتر جعفر امانی، آقای امیر سجاد حجتی رزگی، دکتر محمدرضا رمضانی،
دوره ۲۸، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: بوتولیسم، سندروم ناشی از مسمومیت غذایی، به دنبال استفاده از غذای آلوده به سموم عصبی بوتولینوم به وجود میآید که بسیار خطرناک و کشنده هست. بیماری بوتولیسم به علت تأثیر سم باکتری بر پایانه‌های اعصاب حرکتی ایجاد می‌شود. نوروتوکسین‌های بوتولینوم جزء قوی‌ترین سموم شناخته‌شده می‌باشند. هدف از این تحقیق بیان، تخلیص و بررسی میزان ایمونوژنیسیتی پروتئین نوترکیب BoNT/B-HcC به عنوان یک کاندید ایمونوژن در حیوان آزمایشگاهی موش بود.
مواد و روش‌ها: انتهای کربوکسیل ناحیه اتصال‌دهنده نوروتوکسین بوتولینوم تیپ B به عنوان آنتی‌ژن مورد ارزیابی‌های بیوانفورماتیک قرارگرفت. پلاسمید pET۱۷b-BoNT/B-HcC به روش شوک دمایی به باکتریBL۲۱(DE۳) E . coli منتقل شد. پروتئین نوترکیب به روش کروماتوگرافی تمایلی، تخلیص و با تکنیک SDS-PAGE بررسی گردید. پس از تائید پروتئین نوترکیب با روش وسترن‌بلات، ایمنی‌زایی پروتئین در موش آزمایشگاهی انجام شد. تیتر آنتی‌بادی با استفاده از الایزای غیرمستقیم ارزیابی و نتایج با آزمون آماری t ارزیابی و مقایسه گردید.
یافته‌ها: ژن بهینه سازی شده شاخص سازگاری کدون ۰/۹۹ را دارا شد. درصد کدون‌های با شیوع بالا در ژن به ۷۸ درصد بهبود یافت. توالی ساز ژنی ۱۱۱۹ جفت باز با برش آنزیمی تائید و پروتئین نوترکیب با وزن ۴۳/۸ کیلودالتون در میزبان پروکاریوتی بیان گردید. میزان پروتئین خالص‌شده برای هر لیتر از محیط کشت ۲۳ میلی‌گرم بود. ایمن‌سازی موشها پاسخ آنتی‌بادی سرمی را القا کرد و آنالیز‌های آماری نشان داد که میزان تیتر آنتی‌بادی در مقایسه با نمونه کنترل تفاوت معنی‌داری دارد.
نتیجه‌گیری: آنتی‌ژن نوترکیب طراحی‌شده آنتی‌ژنیسیته بالایی نشان داد و می‌تواند به‌عنوان یک ایمونوژن علیه نوروتوکسین بوتولینوم تیپB در تحقیقات بعدی مورد بررسی قرار گیرد.
