دكتر فرزاد کمپانی ، دكتر شیلان محمدی ، دكتر ناصح سیگاری ، دكتر نوشین هادی زاده ، دكتر نازیلا رضایی، فردین غریبی،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۸۸ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: تزریق‌های مکرر در بتاتالاسمی سبب تجمع آهن اضافی در بدن شده که این تجمع در قلب سبب عوارض جدی و مرگ می‌شود. دفروکسامین یک درمان استاندارد است ولی تزریق روزانه ۱۲-۸ ساعت از این دارو بصورت زیر جلدی سبب درد موضعی و عدم پذیرش دارو از جانب بسیاری از بیماران شده لذا نیاز به یک داروی دیگر جهت بهبود سورویوال و پذیرش دارو احساس شد. دفریپرون داروی خوراکی تائید شده بوده سبب دفع آهن از سلولها از جمله میوکارد می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه اثرات دفروکسامین با ترکیب دفریپرون و دفروکسامین بر شاخص‌های اکوکاردیوگرافی بیماران است.
روش بررسی: در این مطالعه با ویژگی کار آزمایی بالینی تصادفی شده ۴۰ بیمارتالاسمیک دارای معیارهای ورود، به دوگروه ۲۰ نفره تقسیم شدند در گروه کنترل تنها دفروکسامین زیر جلدی ۶ روز در هفته و در گروه مداخله سه روز دفروکسامین تزریقی و ۴ روز در هفته دفریپرون خوراکی تجویز شد. در ابتدا و انتهای مطالعه شاخص‌های اکوکاردیوگرافی اندازه‌گیری و با هم مقایسه شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده از تست های آماری t-test و ویلکاکسون استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سن گروه مداخله ۱/۵±۶/۱۵ سال وگروه کنترل ۶±۱/۱۴ سال بود. اندکس RVD (دیامتر بطن راست) در گروه کنترل mm۶/۷±۷/۱۸ در ابتدای مطالعه و ۶/۶±۸/۲۰ در انتهای مطالعه بود که تفاوت از نظرآماری معنی‌دار بود. در گروه مداخله RVD در ابتدا ۸۱/۵±۵/۱۹ و در انتها ۷/۴±۱۸ بود که تفاوت معنی‌دار نبود. سایر اندکسها شامل دیامتر انتهای سیستولی و انتهای دیاستولی بطن چپ و دیامتر ریشه آئورت و EF و Fs بطن چپ و همچنین اندکس‌های دریچه‌ای دارای تفاوت آماری معنی‌دار در دو گروه نبود. عوارض دارویی بروز نکرد.
نتیجه‌گیری: تغییر روش درمانی از دفروکسامین تزریقی به روش آسانتر یعنی تجویز یک روز در میان دفروکسامین- دفریپرون خوراکی سبب عوارض قلبی و بدتر شدن اندکس‌های اکوکاردیوگرافیک نمی‌شود.
کلید واژه‌ها: تالاسمی ماژور، دفریپرون، دفروکسامین، اندکس‌های اکوکاردیوگرافیک
وصول مقاله: ۴/۳/۸۸ اصلاح نهایی: ۱۷/۵/۸۸ پذیرش مقاله: ۲۰/۵/۸۸
