۳ نتیجه برای پاشا
هاجر سلملیان، دکتر فرزان خیرخواه، دکتر روشنک ثاقبی، فاطمه نصیری امیری ، دکتر محمود حاجی احمدی ، هاجر پاشا،
دوره ۱۶، شماره ۲ - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان ۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: رشد سریع جمعیت در قرن اخیر تهدیدی برای زندگی انسان است و تنظیم خانواده تأثیر به‌سزایی بر سلامت خانواده داشته است. حدود ۱۳ میلیون زن در سراسر جهان از دپو پروورا بعنوان روش پیشگیری استفاده می‌کنند. مطالعات متفاوت بصورت متناقض ایجاد و تشدید افسردگی را در مصرف کنندگان دپو پروورا و بعضی مقالات نیز بی اثر بودن روی خلق را گزارش کرده‌اند. بنابراین بررسی اثرات دپو پروورا روی خلق ارزشمند است. از آنجائیکه افسردگی در زنان می‌تواند موجب وقوع واکنشهای جسمی، روانی و اجتماعی عمده‌ای شود، لذا بر آن شدیم مطالعه‌ای در این زمینه انجام دهیم.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن ۶۴ زن تحت پوشش خدمات تنظیم خانواده مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بابل، پرسشنامه‌ای را مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک در قبل از تزریق دپو پروورا و پرسشنامه استاندارد بک را در قبل و ۳ ماه بعد از تزریق دپو پروورا تکمیل نمودند. جهت تجزیه و تحلیل دادههای این تحقیق از آزمون دقیق فیشر و ویلکاکسون استفاده گردید.
یافته‌ها: میانگین نمره علائم افسردگی قبل از تزریق دپو پروورا ۲/۸±۵۰/۶ و بعد از تزریق آن۶/۶±۵۰/۴ بود که تفاوت معنی‌داری داشت (۰۰۱/۰p=). بین سن، تحصیلات، رضایت از شغل همسر، کمک همسر در امور منزل، رضایت از زندگی زناشویی، نوع خانواده، کفایت درآمد خانواده، سابقه سقط جنین، نتیجه حاملگی اخیر، رضایت از ارتباط با پدر و مادر در زمان کودکی، رضایت از ارتباط با خانواده خویش، رضایت از ارتباط با دوستان و آشنایان، حمایت از طرف والدین و اقوام، حوادث نگران کننده در یکسال گذشته با افسردگی قبل و بعد از مصرف دپو پروورا رابطه معنی‌داری وجود نداشت. در حالیکه بین رضایت از خانواده همسر (۰۳۴/۰p=) و سابقه خلق افسرده (۰۲۶/۰p=) با افسردگی قبل از مصرف دپو پروورا، و احساس از دست دادن استقلال خود با افسردگی قبل و بعد از مصرف دپو پروورا به ترتیب رابطه معنی‌داری وجود داشته است (۰۰۱/۰p= و ۰۲۴/۰p= به ترتیب).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش و عدم تأثیر دپو پروورا در افزایش علائم افسردگی، میتوان با مشاوره مناسب زنان در قبل از تزریق میزان استفاده از آن را افزایش داد.
کلید واژه‌ها: افسردگی، دپو پروورا (دپومدروکسی پروژسترون استات)، تست بک
وصول مقاله: ۱/۳/۸۹ اصلاحیه نهایی: ۱۶/۱۱/۸۹ پذیرش مقاله: ۲۵/۲/۹۰
طاهره پاشایی، افشین بهمنی، پروانه تیموری،
دوره ۲۳، شماره ۶ - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان ۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: میتوان با تغییر در سبک زندگی و کاهش یا حذف عادات ناصحیح بسیاری از بیماریهای غیر واگیر را کاهش داد. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت شاخصهای سبک زندگی در حوزههای وضعیت تغذیه، فعالیت جسمانی و شاخص توده بدن افراد میانسال مراجعهکننده به مراکز بهداشتی در استان کردستان بود.
روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی در ۵۰۲۲ فرد میانسال (۳۰-۵۹ ) در سال ۱۳۹۵ انجام شد. روش نمونهگیری بهصورت سرشماری بود. اطلاعات دموگرافیک، وضعیت تغذیه، فعالیت جسمانی و شاخص توده بدن از سامانه سیب وارد نسخه چاپی شده و با استفاده از نرم افزار SPSS و استفاده از آمارهای توصیفی، انجام تست های تی مستقل وکای دو مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: تعداد ۵۰۲۲ فرد میانسال با نسبت هر جنس (۵۰ ٪) و میانگین سنی ۱۲,۴۶±۴۱.۸ بررسی شدند. میزان فعالیت جسمانی پیادهروی و حین کار مردان بیشتر از زنان بود (۰.۰۰۱> p ).حدود ۷۴ ٪افراد دارای اضافه وزن و یا چاقی بودند. نسبت چاقی در زنان بیشتر از مردان بود (۰۰۱/۰< p .(نسبت چاقی افرادی که بیشتر از ۶۰ دقیقه در روز پیادهروی کرده ۲۸ ٪ و در افراد بین ۶۰-۳۱ دقیقه، ۳۸ ٪بود (۰.۰۰۱> p) .بر خلاف مصرف مطلوب سبزیها در هر دو جنس، حدود (۵۲٪) از افراد این بررسی مصرف میوه کافی نداشتند. حدود (۷۶.۵ ٪ ) افراد مصرف کافی محصولات لبنی داشتند. زنان مواد لبنی کمتری در مقایسه با مردان داشتند (۸۳ % مقابل در ۷۰% ) (p< ۰,۰۰۱) .
نتیجه گیری: میزان اضافهوزن و چاقی در جمعیت مطالعه حاضر در سطح هشدار دهنده بود. برنامه های پیشگیری از چاقی میانسالان برای جلوگیری از اضافه وزن نیازمند توجه بیشتری در زمینه افزایش فعالیت فیزیکی، به ویژه در زنان است.
اکرم شریعتی، رقیه افسر قره باغ، علیرضا رستم زاده، نازنین صادقی فر، نازیلا پاشایی، رضا حاجی زاده،
دوره ۲۹، شماره ۴ - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان ۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: : بیماری های قلبی عروقی شایعترین علت مرگ و میر در اکثر مناطق دنیا از جمله ایران هستند. Myocardial performance index (MPI) یا شاخص تای(Tei) امروزه معیاری قابل قبول برای عملکرد سیستولی و دیاستولی قلب و در واقع منعکس کننده عملکرد کلی قلب است.
اطلاعات قابل قبولی در زمینه ی MPI در بیماران با بیماری عروق کرونر ناپایدار وجود ندارد. به همین دلیل بر آن شدیم تا در مطالعه حاضر به بررسی ارتباط بین شاخص تای (Tei Index) و شدت درگیری عروق کرونر بپردازیم.
مواد و روشها: رابطه بین شاخص Tei اندازه گیری شده به دو روش Tissue و داپلرcontinuous و شدت درگیری عروق کرونردر ۱۷۰بیمار بیمار مورد مطالعه ارزیابی شد. شاخص Tei بزرگتر از۵۵/۰ اندازه گیری شده به روش Tissue و ۰/۴ به روش داپلرcontinuous غیرنرمال در نظر گرفته شد. در نهایت ارتباط شاخص Tei با یافته های آنژیوگرافی بیماران مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه ۱۰/۶۲±۵۸/۲۶ سال بود. رابطه شاخص Tie اندازه گیری شده به دو روش، با شدت درگیری عروق کرونر(۱VD، ۲VD و ۳VD) به تفکیک جنس و به طور کلی از نظر آماری معنادار نبود(۰/۰۷۲ P=و ۰/۶۷ P=) در روش Tissue میزان شاخص با سن بیماران افزایش می یافت که معنادار بود.
نتیجه گیری: در بررسی رابطه بین شدت درگیری عروق کرونر (درگیری یک، دو، و سه رگ) با میانگین شاخص Tei اندازه گیری شده در بیماران با ایسکمی ناپایدار قلبی رابطه معنادار آماری وجود ندارد.
