فاطمه دربان، دکتر سید رضا مضلوم،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان ۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
مقدمه: استرس یکی از مهمترین عواملی است که به طور منفی سلامت روان پرستاران را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ بنابر‌این استفاده از رویکردهای پیشگیرانه و کارآمد مدیریت استرس، ضروری است. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس بر سلامت عمومی پرستاران بخش روان می‌باشد.
روش کار: این مطالعه تجربی پیش‌آزمون-پس‌آزمون بر روی ۶۰ نفر از پرستاران و بهیاران بیمارستان ابن‌سینای شهر مشهد انجام شد. مهمترین معیارهای ورود آنان اشتغال در بیمارستان ابن‌سینا حداقل از ۶ ماه قبل و نداشتن مرخصی بیشتر از دو هفته در یک ماه گذشته و مهمترین معیارهای خروج شامل عدم حضور در حداقل ۱۰% زمان کارگاه و مواجهه با استرس عمده در هنگام اجرای پژوهش بودند. ابزارگردآوری داده‌ها، پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی بود که در سه مرحله قبل از مداخله، پایان و یک ماه بعد از مداخله تکمیل شدند. مداخله شامل برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس، متشکل از کارگاه ۲ روزه ۸ ساعته (شامل مراحل مفهوم‌سازی استرس، اکتساب و تمرین مهارت‌ها) به فاصله یک هفته بود که برای گروه مداخله اجرا شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میانگین نمره سلامت عمومی گروه ایمن‌سازی در برابر استرس، از ۴/۳±۵/۳۵ در مرحله قبل از مداخله به ۴/۴±۰/۳۸ در بعد از مداخله و ۳/۳±۳/۳۹ در مرحله پیگیری یک‌ماه بعد به طور معنی‌داری افزایش یافت (۰۰۵/۰>p). در گروه کنترل نیز نمره سلامت عمومی در مراحل بعد از مداخله و پیگیری یک‌ماه بعد به طور معنی‌داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت (۰۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که برنامه ایمن‌سازی در برابر استرس، شیوه‌ای کاربردی و موثر برای بهبود سلامت عمومی پرستاران می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: ایمن‌سازی در برابر استرس، سلامت عمومی، پرستار، بخش روان
وصول مقاله :۸/۸/۹۱ اصلاحیه نهایی:۷/۱۱/۹۱ پذیرش:۱۹/۶/۹۲
فاطمه دربان، عنایت الله صفرزایی، بتول تیرگری، پروین منگلیان شهربابکی، جمیله فرخ زادیان،
دوره ۲۵، شماره ۱ - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان ۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: اجتماعی شدن حرفه ای به عنوان یک موضوع مهم در پرستاری، فرآیندی است که طی آن پرستاران تازه‌کار به پرستاران حرفه ای با عملکرد مناسب تبدیل می شوند. اجتماعی شدن پرستاران از ضروریات این حرفه مراقبتی بوده و رابطه مستقیمی با کیفیت خدمات ارائه شده توسط پرستاران را دارد؛ لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی موانع و تسهیل کننده های اجتماعی شدن حرفه ای پرستاران است.
مواد و روشها: این مطالعه مروری با روش Broom انجام گرفت. مطالعات متناسب با هدف پژوهشی، دارای زبان انگلیسی و یا فارسی که دسترسی به متن کامل آن‌ها ممکن بود، وارد مطالعه شدند. کلیدواژه‌های مورد استفاده شامل اجتماعی شدن حرفه ای،پرستاری، موانع و تسهیل کننده بود. برای یافتن مطالعات از پایگاههای اطلاعاتی معتبر فارسی و بین‌المللی,SID Magiran، Iranmedex، Google Scholar، Medline، Scopus، Elsevier، Pubmed، Sciencedirectاستفاده شد. در نهایت ۳۱ مقاله وارد مطالعه شدند.
یافته ها: یافته ها نشان دادند عوامل سازمانی، سیستم جذب نامناسب دانشجویان، فاصله بین تئوری و عمل و دیدگاه جامعه نسبت به حرفه پرستاری، ازموانع اجتماعی شدن حرفه ای پرستاران بودند. همچنین اصلاح منابع و ساختار آموزشی، فراهم کردن محیط آموزشی پذیرا، استفاده از الگوهای شایسته، توانمندی فردی و حرفه ای پرستاران از تسهیل کننده های این فرآیند بودند.
نتیجه گیری: اجتماعی شدن مؤثر در حرفه پرستاری مستلزم فراهم بودن شرایط و تمهیدات در عرصه آموزش و خدمات است. مدیران پرستاری برای ارتقاء کیفیت خدمات درمانی و رضایتمندی بیماران بایستی موانعاجتماعی شدن را مورد توجه قرار داده و در جهت رفع این موانع تلاش کنند.
