---

زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی ناتوان کننده است و مزمن بودن این بیماری بر روی متغیرهای جسمانی و روانشناختی این بیماران اثرات بسیار وسیعی می گذارد. با توجه به تاثیر مداخلات روانشناختی بر بیماری های جسمی مزمن، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش شناختی – رفتاری به شیوه گروهی بر ادراک بیماری و ادراک درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام گردید. روش بررسی: روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. ۳۰ نفر از بیماران زن مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به بیمارستان رازی شهر رشت در سال ۱۳۹۲ به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و در ۲ گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند (۱۵ نفر در هر گروه). برای جمع آوری داده های مورد نیاز اعضای هر دو گروه با فاصله زمانی ۲ ماه به پرسشنامه های ادراک بیماری (IPQ ) و پرسشنامه ادراک درد مک گیل (MGPQ) پاسخ دادند. برنامه ۱۰ جلسه ای درمان شناختی رفتاری گروهی در مورد گروه مداخله انجام شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس بررسی شدند. یافته ها: یافته ها حاکی از تاثیر معنی دار درمان شناختی رفتاری بر ادراک بیماری و ادراک درد بود و ادراک از بیماری و ادراک درد به طور معنی داری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافت ( ۰۵/۰P<). نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی با تاثیر بر افکار و باورهای ناکارآمد و سوگیری های شناختی بر میزان ادراک بیماری و ادراک درد موثر است. کلیدواژه ها: درمان شناختی رفتاری، ادراک بیماری، ادراک درد، روماتیسم. وصول مقاله:۱۰/۱۰/۹۳ اصلاحیه نهایی:۱۸/۱۲/۹۳ پذیرش:۲۴/۱۲/۹۳

---

زمینه و هدف: سردرد یکی از شایع ترین علل مراجعه بیماران به پزشکان می باشد و اغلب افراد جامعه حداقل یک بار حمله سردرد شدید را در طول عمر خود تجربه کرده اند. این مطالعه با هدف شناخت میزان شیوع سردرد های برق آسا و علل آن در سنندج صورت گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، تمامی بیماران با شک به سردرد های حاد و ناگهانی در طی سالهای ۱۳۹۳-۱۳۹۲ که در اورژانس بیمارستان توحید سنندج بستری شده بودند، با روش سرشماری بررسی شدند. پس از جمع‌آوری داده ها از پرونده بیماران و نیز پرسشنامه با استفاده از آمارهای توصیفی، توصیف داده‌ها انجام شد. با استفاده از نرم افزار SPSS و تستهای آماری تی، کای دو، فیشر  و رگرسیون لجستیک تحلیل انجام گردید.

یافته‌ها: از نظر محل سردرد، تعداد ۴۳ نفر (۱/۳۶%) سردرد در ناحیه فرونتال و ۲۴ نفر (۲/۲۰%) سردرد در تمام سر داشتند. تعداد ۵۸ نفر (۷/۴۸%) بطورکلی دارای ضایعه فضاگیر مغزی بودند. تعداد ۴۷ (۵/۳۹%) نفر دارای سردرد رعدآسا بودند. در کل افراد دارای سردرد شدید، تعداد ۳۰ نفر (۲/۲۵%) خونریزی زیر عنکبوتیه (SAH) داشتند که شیوع آن در گروه دارای سردرد رعدآسا بالا بود (۴/۵۷%). نتیجه رگرسیون لجستیک نشان داد که شروع سردرد زیر یک هفته شانس داشتن ضایعه مغزی را ۶۵۷/۱۱ برابر (۰۲۷/۰=p)، تشدید سردرد با سرفه یا عطسه حدود ۴۲ برابر (۰۰۶/۰=p) و عدم وجود سابقه قبلی سردرد نیز شانس داشتن ضایعه را حدود ۶/۵ برابر بیشتر خواهد کرد (۰۵۲/۰=p).

نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، شروع سردرد زیر یک هفته و تشدید سردرد با سرفه، عطسه و عدم وجود سابقه قبلی، با شانس بیشتر ضایعه فضاگیرمغزی (منظور: تومور، خونریزی تحت عنکبوتیه و پارانشیمال و...) همراهند. SAH و مننژیت به ترتیب دو علت عمده سردرد رعدآسا بودند. برغم بسیاری مطالعات که میگرن را شایعترین علت سردرد رعدآسا میدانند، در بخش اورژانس خونریزیهای اینتراکرانیال شامل: SAH و ICH، مجموعا علت شایعتری بودند. لذا بیماران با سردرد رعدآسا باید مورد توجه بیشتر برای علت زمینه ای قرار بگیرند.

کلیدواژه‌ها: سردرد رعدآسا، اتیولوژی، سردرد حاد، خونریزی تحت عنکبوتیه، میگرن، خونریزی داخل مغز.

وصول مقاله :۱۵/۱۱/۹۳ اصلاحیه نهایی:۱۲/۷/۹۴ پذیرش:۱۲/۷/۹۴

---

زمینه و هدف: یکی از شاخص های بهبودی در  بخش مراقبت ویژه ارتقاء سطح هوشیاری بیماران می باشد.  عوامل مختلفی از جمله نوع مراقبت  در تغییرات سطح هوشیاری بیماران موثر هستند. لذا  این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی  در بعد فیزیولوژیک بر  سطح هوشیاری بیماران بخش مراقبت ویژه انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه کارازمایی بالینی سه سو کور در سال ۱۳۹۵ بر روی ۱۰۰ بیمار بخش مراقبت ویژه انجام شد.  به صورت تصادفی دو بخش آی سی یو در بیمارستان  بعثت سنندج  به عنوان بخش مداخله و کنترل انتخاب شدند. بیماران واجد شرایط در هر بخش به صورت مجزا به روش تصادفی ساده  به گروه مداخله یا کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله  مراقبت مبتنی برالگوی سازگاری  و در گروه کنترل مراقبت های روتین انجام شد. سطح هوشیاری بیماران بر اساس GCS به مدت ۷ روز، روزی ۲ بار برای هر بیمار اندازه گیری شد. داده های بدست آمده با نرم افزار SPSS نسخه۲۱ تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سطح هوشیاری در زمان های اول تا سوم دارای تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و مداخله  را نشان نداد (۰۵/۰>P). تفاوت میانگین سطح هوشیاری اندازه گیری شده در روز و شب چهارم به بعد در دو گروه کنترل و مداخله تفاوت معنی دار بود(۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی توسط پرستاران بعد از سه روز  بر  افزایش سطح هوشیاری بیماران بخش مراقبت ویژه  تاثیر داشت. پیشنهاد می گردد در جهت  ارتقاء سلامت بیماران در بخش  مراقبت ویژه مراقبت های پرستاری سازمان یافته مبتنی بر الگو های پرستاری ارائه گردد.
کلمات کلیدی: سطح هوشیاری، الگوی سازگاری روی، بخش مراقبت ویژه
وصول مقاله:۱۶/۱۱/۹۵ اصلاحیه نهایی:۳۰/۲/۹۶ پذیرش:۱۷/۴/۹۶

---

زمینه و هدف: شواهد علمی نشان داده است که SARS-CoV-۲ می تواند سلول های اپیتلیال روده را آلوده کند و پروبیوتیک ­ها قادر به القای پاسخ های ایمنی علیه ویروس­ های تنفسی هستند. از آنجایی که در حال حاضر درمان یا دستورالعمل اختصاصی  برای درمان بیماران COVID-۱۹ وجود ندارد، این مطالعه به صورت مروری سیستماتیک به بررسی تأثیر پروبیوتیک ها در عفونت بیماری  COVID-۱۹ پرداخته است.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه جتسجو با استفاده از کلمات کلیدی  severe acute respiratory syndrome coronavirus ۲ ،  sars-cov-۲، ۲۰۱۹ novel coronavirus ، ۲۰۱۹ nCoV ،  new coronavirus  ، COVID-۱۹ ، probiotics و ترکیب این کلید واژه ها باهم دیگر از ابتدای سال ۲۰۱۸ تا بیستم جولای سال ۲۰۲۲ به زبان انگلیسی و در پایگاه های اطلاعاتی بین المللی PubMed و Scopus  به روش مروری سیستماتیک انجام شده است.
 یافته‌ها: در مجموع ۴۲۴ مقاله یافت شد که از میان آنها ۶ مقاله دارای معیارهای ورود به این مطالعه بودند. یافته­ های این مطالعه نشان داد که تب، سرفه، تنگی نفس و اسهال از علائم اصلی بیماران مبتلا به COVID-۱۹ می باشد. هم چنین بکارگیری پروبیوتیک ها با استفاده از فرمول باکتریایی (Streptococcus thermophilus, Lactobacillus acidophilus, and Bifidobacterium spp)، می تواند گزینه درمانی موثری برای کاهش بروز عفونت های ثانویه و تعدیل ایمنی در بیماران مبتلا به عفونت SARS-CoV-۲ باشد.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تجویز پروبیوتیک ها با هدف تعدیل ایمنی محور روده – ریه به عنوان یک درمان کمکی جهت تسهیل در مدیریت بیماری  COVID-۱۹ و جلوگیری از آن می تواند مفید واقع شود.