محمد پورعلی، رقیه تاراسی، طاهره طیبی، حسن نیک نژاد،
دوره ۲۸، شماره ۴ - ( مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان ۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از چسب های بافتی به جای بخیه یا منگنه برای بستن زخم به سرعت رو به افزایش است. به نظر میرسد استفاده از چسب های بافتی سریعتر و راحتتر از بخیه موجب بسته شدن زخم های جراحی شود. بعلاوه، چسب های بافتی کاربردهای فراوانی در زمینه مهندسی بافت و سیستم های دارو رسانی دارند.BioGlue یک چسب زیستی پرکاربرد در جراحی است که حاوی آلبومین سرم گاوی و گلوتارآلدهید است ولی به دلیل درصد بالای گلوتارآلدهید سمیت بافتی قابل توجهی دارد. استفاده از نانو ذرات آلبومین به همراه کراسلینکرهایی با سمیت کمتر مانند پلیپیرول میتواند باعث افزایش سازگاری چسب شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه نانو ذرات آلبومین به روش انحلال زدایی تهیه شـد و سپس برای تهیه چسب زیستی از پلیپیرول و گلوتارآلدهید با نسبت های مختلف استفاده گردید. ویژگی های نانو ذرات تهیه شده توسط آنالیزهای DLS، پتانسیل زتا، طیـف FTIR و میکروسکوپ الکترونی بررسی شدند. اثر پارامترهای مختلف بر زمان ژل شدگی چسب بررسی گردید و سمیت سلولی چسب توسط تکنیک MTT آزمایش شد.
یافته ها: در میان کامپوزیت های تولید شده، کمترین زمان ژل شدگی برابر با ۲۰ ثانیه برای کامپوزیت حاوی دو عامل شبکه ای کننده پیرول و گلوتارآلدهید ۳% به دست آمد. نتایج تست MTT نشان داد که با کاهش درصد گلوتارآلدهید، میزان سمیت چسب حاصل نسبت به چسب حاوی ۱۰% گلوتارآلدهید به شکل معنیداری کاهش مییابد (P<۰,۰۰۰۱).
نتیجه گیری: چسب تهیه شده با پلیپیرول و گلوتارآلدهید۳% دارای زیستسازگاری بیشتری نسبت به چسب حاوی گلوتارآلدهید ۱۰% است و مدت زمان ژل شدگی آن نیز بسیار کمتر است؛ بنابراین این قابلیت را دارد که در کلینیک جایگزین آن شود.
