1- مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، shahlaafra@yahoo.com 2- مرکز تحقیقات گوارش و کبد، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران 3- گروه عفونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران. 4- مرکز تحقیقات زئونوز، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (2318 مشاهده)
زمینه و هدف:فاسیولیازیس انسانی جزء بیماریهای انگلی منتقله از راه آب و غذا محسوب میشود و در ایران، در مناطق سواحل دریای خزر به صورت بومی درآمده است. گزارشات محدود از بیماری و روند تشخیص آن، منجر به فراموش شدن بیماری و نادیده گرفته شدن تعداد قابل توجهی بیمار در سایر نقاط کشور شده است. گزارش مورد: در این مطالعه آقای 50 ساله ساکن روستایی در شهرستان کامیاران، کردستان، ایران به دلیل کاهش وزن، درد اپی گاستر و بی اشتهایی از دو ماه پیش مراجعه نمود. در بررسیهای آزمایشگاهی آنمی، لکوسیتوز و ائوزینوفیلی، ESR بالا، میزان پایین آهن سرم و بالا بودن آنزیمهای کبدی مشهود بود. در سی تی اسکن اسپیرال شکم و لگن با کنتراست در کبد نواحی هیپودنس و بدون تشدید (enhancement) در فاز شریانی و با تشدید (enhancement) نسبتا هموژن در فاز تاخیری مشاهده گردید. در سونوگرافی نواحی متعدد هترو و هیپو اکو فاقد جدار در قسمتهای مختلف کبد خصوصا در نواحی پریفری دیده شدند. در نهایت فاسیولا هپاتیکا توسط آزمایش مدفوع با روش فرمالین-اتر و تست الیزا مثبت تشخیص داده شد. بیمار تحت درمان با تریکلابندازول به میزان 500 میلیگرم به مدت دو روز قرار گرفت. در پیگیریهای بعدی علایم بالینی و آزمایشگاهی بهبود یافتند. بیمار سابقه مصرف سبزیجات خام و مواد غذایی تهیه شده از آن را ذکر میکرد. نتیجه گیری: گزارش مورد حاضر، نیاز به توجه بیشتر سیستمهای مراقبت بهداشتی درباره وقوع بیماری در این منطقه را برجسته میکند.
Ghaderi B, Babahajian A, Lotfi G, Bahrami F. Human fascioliasis due to Fasciola hepatica in Kurdistan, Iran: A case report. SJKU 2021; 26 (3) :170-176 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-6665-fa.html
افراسیابیان شهلا، قادری بایزید، باباحاجیان اسرین، لطفی گوهر، بهرامی فارس. گزارش یک مورد فاسیولیازیس کبدی ناشی از فاسیولا هپاتیکا در استان کردستان، غرب ایران. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1400; 26 (3) :170-176