زمینه و هدف:  با توجه به اثرات مفید جسمانی وروانشناختی ورزش هوازی  و اینکه امروزه اختلالات قاعدگی وعوارض ناشی از آن یکی مهمترین مسایل خانوادگی و اجتماعی مطرح است هدف ازپژوهش حاضر بررسی تاثیر8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر روی اختلالات چرخه قاعدگی و سطوح هورمونهای استروژن و پروژسترون می باشد.

روش بررسی: در این تحقیق 20 زن دارای اختلالات قاعدگی به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سنی1/3±6/23 سال، قد 2/4±161سانتی متر، و وزن 2/6±2/58 کیلوگرم) و کنترل (میانگین سنی2/3±4/23سال، قد 1/5±162سانتی متر، و وزن 1/7±5/57کیلوگرم) تقسیم گردیدند. گروه تجربی 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60-85% ضربان قلب بیشینه را انجام دادند. قبل و پس از دوره‌ی تمرین از همه‌ی آزمودنی‌ها در فاز فولیکولار، برای اندازه‌گیری متغیرهای هورمونی نمونه‌ی خونی گرفته شد. آزمودنی ها به پرسش نامه های تعیین سطح اختلالات قاعدگی پاسخ دادند. سطح هورمون های استروژن و پروژسترون نیز با استفاده از روش الکتروکمی لومینسانس اندازه گیری گردید. برای تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS V.20 در سطح معنی داری (05/0 P≤) استفاده شد.

یافته ها : داده های حاصل از پژوهش نشان داد که در گروه تجربی مقیاس دیداری سنجش درد  بعد از 8 هفته فعالیت متوسط هوازی ، کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل و مقادیر قبل از 8 هفته تمرین ورزشی داشته است(01/0> P). افزون‌براین، سطوح هورمون‌های استروژن  و پروژسترون  نیز افزایش معنی‌داری  نسبت به گروه کنترل ومقادیر قبل از 8 هفته تمرین ورزشی را نشان دادند(05/0> P).

نتیجه گیری : بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از تمرینات منظم هوازی با شدت متوسط،  احتمالابا افزایش سطح هورمونهای استروژن وپروژسترون می­تواند  از بروز برخی اختلالات قاعدگی پیشگیری ویا  از علایم آن بکاهد. بنابراین تمرینات هوازی را می توان به عنوان روشی پیشگیرانه، درمانی یا کمک درمانی برای کنترل دیسمنوره و دیگر اختلالات قاعدگی مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه‌ها: تمرینات استقامتی، استروژن، پروژسترون، اختلالات قاعدگی

وصول مقاله:16/8/94 اصلاحیه نهایی:12/12/94 پذیرش:16/12/94