زمینه و هدف: اثر استئوآرتریت زانو بر پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن در تحقیقات پیشین مورد توجه بوده است. اما اثرات شدت استئوآرتریت بر این پارامترها به­طور دقیق مستندسازی نشده است. هدف این مطالعه، مقایسه پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن در بیماران استئوآرتریت مرد با درجات مختلف بود.

روش بررسی: برای ارزیابی سه بعدی پارامترها از سیستم تحلیل حرکتی (130 هرتز) Vicon سری T استفاده گردید. آزمودنی‌ها 15 نفر مرد سالم و 30 نفر مرد بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو بودند  که بر اساس طبقه بندی کلگرن و لورنس به 3 گروه خفیف، متوسط، شدید تقسیم شدند. سپس پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی شامل کادنس، حمایت دوگانه ، جدا شدن پای موافق، زمان قدم، عرض قدم، برخورد پای مخالف، جدا شدن پای مخالف، حمایت تک گانه، طول قدم، طول گام، زمان گام، سرعت راه رفتن، زمان استانس و زمان سیکل گام برداری با نرم افزار Vicon Nexus 1.8.5 اندازه گیری و سپس توسط نرم افزارهای Polygon 3.5.1 و Visual3D. v4 در یک سیکل گام برداری استخراج گردید.  از روش آنالیز واریانس یکطرفه در نرم افزار SPSS 20. برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (05/0 < P).  

یافته‌ها: تفاوت معنی داری در کلیه پارامترهای مورد بررسی بین افراد سالم با بیماران مبتلا به استئوآرتریت با درجات مختلف مشاهده نشد(05/0P>) . بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو به طور معنی داری از کادنس، طول قدم، طول گام، سرعت راه رفتن پایین‌تری برخوردار بودند در حالی­که زمان قدم، زمان گام، زمان استانس، زمان حمایت دو گانه در آنان طولانی‌تر بود.

نتیجه گیری: تغییر در پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی بیماران استئوآرتریت زانو بالاخص با درجه شدید، ممکن است باعث نقصان در پایداری راه رفتن و افزایش خطر سقوط گردد.

واژگان کلیدی: استئوآرتریت زانو، شدت استئوآرتریت ، پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی .

وصول مقاله:16/8/94 اصلاحیه نهایی:29/1/95 پذیرش:13/2/95