1- دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، ساری، ایران. 2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، ساری، ایران، (مولف مسوول)، تلفن ثابت:35303400-011 ، vdabidiroshan@yahoo.com 3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ایران.
چکیده: (5726 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثر پودر زنجبیل بر پاسخهای التهابی و ضدالتهابی ناشی از تمرینات مقاومتی به روش دلورم در مردان والیبالیست بود.
روشبررسی: بدین منظور، 20 والیبالیست مرد به صورت تصادفی به 2 گروه تجربی و دارونما (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به روش سبک به سنگین که ابتدا با 50 درصد یک تکرار بیشینه و ست دوم با 75 درصد یک تکرار بیشینه و در نهایت 100 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. مکمل زنجبیل 3 وعده در روز و مجموعا به مدت یک هفته به مقدار3 گرم به صورت کپسول مصرف شد. نمونههای خون آزمودنیها پس از 12 ساعت ناشتایی در مرحله پایه و بعد از دوره تمرینات جمعآوری شد. دادهها به روش آنالیز واریانس در اندازهگیریهای مکرر و t مستقل در سطح معنیداری 05/0P≤ تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد بین مقادیر کورتیزول در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما در دوره استراحتی و بلافاصله پس از تمرین افزایش وجود دارد با این وجود، در 24 ساعت پس از تمرین کاهش یافت اما این کاهش معنیدار نبود. مقادیر اینترلوکین-10 در سطوح بلافاصله پس از تمرین در گروه تجربی به طور معنیداری کاهش یافت (01/0P=). همچنین، بین مقادیر TNF-αدر قبل و بعد از دوره مکملگیری در گروه تجربی کاهش معنیداری در سطوح بلافاصله پس از تمرین مشاهده شد(018/0P=).
نتیجهگیری: اگرچه روش تمرینی دلورم تا حدودی باعث افزایش التهاب بوده ولی بکارگیری این روش همراه با مصرف زنجبیل میتواند اثرات موثرتری بر التهابهای ناشی از تمرین به همراه داشته باشد.
Barzanjeh S P, Dabidi Roshan V, Soleymani Kiasari Z. Effect of ginger root powder on inflammatory and anti-inflammatory responses induced by resistance training Delrome style in male volleyball players. SJKU 2016; 21 (3) :89-99 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-2426-fa.html
برزنجه سیده پریا، دبیدی روشن ولی الله، سلیمانی کیاسری زهرا. اثر پودر ریشه گیاه زنجبیل بر پاسخهای التهابی و ضدالتهابی ناشی از تمرینات مقاومتی به روش دلورم در مردان والیبالیست. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1395; 21 (3) :89-99