1- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران 2- بیمارستان آموزشی درمانی امام حسین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران 3- گروه پرستاری کودکان و نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (2091 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به مصرف چشمگیر ونکومایسین در کودکان و بروز فلبیت در کاتترهای ورید محیطی؛ این مطالعه با هدف تعیین عوامل مستعد کننده فلبیت در کودکان تحت درمان با ونکومایسین انجام شد. روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی-تحلیلی بود که بر روی 145 کودک بزرگ‌تر از 1 ماه، تحت درمان با ونکومایسین و بستری در یک مرکز آموزشی درمانی در اصفهان، انجام گرفت. نمونه ها به روش آسان انتخاب و ابزار اندازه گیری فلبیت؛ 24، 48 و 72 ساعت بعد از تعبیه کاتتر برای هر کودک تکمیل شد. داده ها توسط آزمون کایاسکوئرو رگرسیون لجستیک چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: کایاسکوئر، بین بروز فلبیت با محل تعبیه، شماره کاتتر و شستشوی کاتتر با نرمال سالین 0/09% ارتباط معنادار یافت شد ( 0/05 p<). بر اساس آزمون رگرسیون لجستیک چندگانه، سن ( 0/009p=)، جنس مذکر ( 0/009p=)، قرارگیری کاتتر در اندام فوقانی ( 0/005p=)، کاتتر شماره 24 ( 0/04p=)، شستشوی کاتتر با نرمال سالین 0/09% ( 0/001p<)، غلظت mg/ml5> ونکومایسین ( 0/004p=)، انفوزیونتغذیه کامل وریدی ( 0/017p=) و سفالوسپورینها ( 0/025p=)، به طور معناداری بر روی احتمال بروز فلبیت تأثیرگذار بودند. نتیجه گیری: پرستاران میتوانند با درنظرگرفتن نسبت کاتتر به رگ و انتخاب کاتتر مناسب، استفاده از اندام فوقانی و شستشوی کاتتر با نرمال سالین، از بروز فلبیت پیشگیری کنند. بعلاوه لازم است غلظت نهایی ونکومایسین mg/ml 5> بوده و سرعت انفوزیون آن ازmg/min 10-5 تجاوز نکند. زمانی که کودکان به جز ونکومایسین، محلولهای تغذیه وریدی و سفالوسپورینها را نیز دریافت میکند، این موارد اهمیت دوچندان مییابد.
Bahrami N, Tork-Torabi M, Namnabati M, Namnabati4 M. Predisposing factors of phlebitis in children treated with vancomycin. SJKU 2021; 26 (2) :64-78 URL: http://sjku.muk.ac.ir/article-1-5169-fa.html
بهرامی نیلوفر، ترک ترابی مریم، طلاکوب صدیقه، نم نباتی محبوبه. عوامل مستعدکننده فلبیت در کودکان بیمار تحت درمان با ونکومایسین. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان. 1400; 26 (2) :64-78
