مقدمه: گیاه یونجه به طور سنتی به عنوان محافظ کبد، آنتی اکسیدان، تسکین مشکلات گوارشی و برای کاهش زمان خونریزی استفاده می­شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره یونجه بر تست­های عملکردی کبد، فاکتورهای بیوشیمیایی خون و سیستم انعقادی در موش صحرائی نر انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 4 گروه (8n =) کنترل و سه گروه درمانی دریافت­کننده غلظت­های (250، 500، 750 میلی گرم / کیلوگرم / گاواژ روزانه) عصاره هیدروالکلی یونجه تقسیم شدند. بعد از  14روز تیمار در روز 15ام، نمونه خونی از حیوانات گرفته شد و فاکتورهای پروتئین کل[1]، فیبرینوژن، پلاکت خون، زمان پروترومبین (PT[2])، زمان ترومبوپلاستین نسبی (PTT[3])، سدیم، گلوکز، آلانین آمینو ترانسفراز ([4]ALT) و آلکالن فسفاتاز (ALP[5] ) اندازه­گیری شد. نتایج توسط آنالیز واریانس یک طرفه[6] مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته­ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عصاره یونجه به طور قابل توجهی سطح سرمی ALP، ALT، و غلظت گلوکز خون را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. علاوه بر این، یونجه بصورت وابسته به دوز سطح پروتئین کل، فیبرینوژن و سدیم پلاسما را در مقایسه با گروه کنترل بصورت معنی­دار(01/0>P، 001/0>P) افزایش داد.

نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره یونجه دارای اثرات محافظت کبدی بوده و اثرات آن بر سیستم انقعادی از طریق افزایش سطح فیبرینوژن خون بوده واثری بر سایر شاخص­ها ندارد.

واژه­های کلیدی: یونجه، تست­های عملکردی کبد، فیبرینوژن، پلاکت خون، گلوکز

وصول مقاله : 26/2/95 اصلاحیه نهایی:15/4/95 پذیرش:21/4/95