زمینه و هدف: خستگی در انتهای مسابقات ورزشی، یکی از عوامل خطرساز آسیب  ACLاست و باعث تغییر در الگو­های عصبی-عضلانی فعالیت عضلات اطراف زانو می­شود. تاکنون مطالعات اندکی به بررسی تاثیر خستگی عملکردی در موقعیت­هایی شبیه به شرایط واقعی مسابقات ورزشی بر روی عوامل عصبی-عضلانی موثر بر آسیب ACL پرداخته­اند. لذا هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خستگی عملکردی بر زمانبندی فعالیت عضلات موثر در آسیب ACL حین تکلیف پرش-فرود تک پا در زنان ورزشکار بود.

روش بررسی: در تحقیق حاضر 15 ورزشکار زن والیبالیست، بسکتبالیست و هندبالیست شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات چهارسررانی و همسترینگ، قبل و بعد از اعمال خستگی حین تکلیف پرش-فرود تک پا بررسی شد. از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری­های مکرر در سطح 05/0≥pاستفاده شد.

یافته­ها: طبق نتایج بدست آمده خستگی باعث تاخیر در زمان آغاز فعالیت عضلات پهن خارجی (002/0p=) و نیم­وتری (049/0p=) شد؛ درحالی‌که در زمان آغاز فعالیت عضلات راست رانی (143/0p=)، پهن داخلی (670/0p=) و دوسررانی (226/0p=)، بین قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: نتایج نشان دادند خستگی باعث تاخیر در شروع فعالیت عضلات نیم وتری و پهن خارجی و در نتیجه تغییر در الگو­های عصبی-عضلانی فعالسازی عضلات در تکلیف پرش-فرود می شود. این امر ACL را مستعد آسیب ‌می سازد. با توجه به نتایج تحقیق، برنامه­­های تمرینی مناسب جهت افزایش کارایی عضلات در حین خستگی توصیه می­گردد.

واژه­های کلیدی: خستگی عملکردی_زمانبندی فعالیت الکترومیوگرافی_ تکلیف پرش-فرود _ ورزشکار

وصول مقاله:5/8/94 اصلاحیه نهایی:28/1/95 پذیرش:20/2/95