سجاد عوض زاده سامانی ، دکتر مهرداد عنبریان ، محمد حسین قاسمی ،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: روش گرمکردن مناسب میتواند به‌عنوان راهکاری برای بهبود عملکرد ورزشکاران در رشته‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. هدف از انجام مطالعۀ حاضر، مقایسۀ اثر دو روش گرم کردن سنتی و نیرومندسازی پسفعالی بر نیروهای عکس العمل زمین حین انجام حرکت اسکات پرش بود.
روش بررسی: تعداد ۱۴ نفر ورزشکار تمرینکردۀ مرد (سن=۲۶/۵±۳/۶۴ سال، وزن=۷۰±۱۰/۶۵ کیلوگرم، قد=۱۸۰±۸/۳۹ سانتیمتر) داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. ورزشکاران بطور تصادفی در سه روز متفاوت سه روش گرم کردن سنتی (معمولی)، گرمکردن به روش نیرومندسازی پسفعالی ایستا و پویا با انجام حرکت نیماسکات جفت‌پا با شدت ۹۰ درصد یک تکرار بیشینه را اجرا کردند. پس از هر یک از روشهای گرمکردن، آزمون اسکات پرش بر روی تخته نیروسنج جهت ارزیابی نیروهای عکس العمل زمین انجام شد.
یافتهها: در فاز پرش و فرود، مقدار اوج نیروی عکس العمل افقی و عمودی در حالت گرمکردن سنتی از دو حالت گرمکردن نیماسکات جفتپای ایستا (۰۰۱/۰p= برای هر دو فاز) و پویا (۰۰۱/۰p= برای هر دو فاز) کمتر بود. همچنین، در فاز پرش تفاوت معناداری بین دو حالت گرمکردن نیماسکات جفتپای ایستا و پویا در نیروی عکس العمل افقی مشاهده شد (۰۰۳/۰p=). بهعلاوه، تفاوت معناداری در ارتفاع پرش عمودی و مقدار میانگین توسعۀ نیرو بین حالت گرم کردن سنتی با گرمکردن نیماسکات جفتپای ایستا (۰۰۱/۰p= برای هر دو روش) و پویا (۰۰۱/۰p= برای هر دو) و بین حالات ایستا با پویا (بهترتیب: ۰۰۳/۰p= و ۰۰۲/۰p=) مشاهده شد.
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای این تحقیق، بهنظر میرسد استفاده از پدیدۀ نیرومندسازی پسفعالی در فرآیند گرمکردن میتواند مزیت بیشتری نسبت به گرمکردن معمولی در بهبود رکورد و عملکرد افراد هنگام اجرای حرکت اسکات پرش داشته باشد.
کلید واژهها: گرم کردن، نیروی عکس العمل زمین، نیرومندسازی پسفعالی، اسکات پرش.
وصول مقاله:۱۵/۶/۹۶ اصلاحیه نهایی:۳/۸/۹۶ پذیرش:۱۸/۱۰/۹۶
