مقدمه: بی خوابی از جمله مشکلات شایع در جمعیت عمومی است که با پیامدهای منفی بر زندگی روزمره افراد همراه است. این اختلال معمولا به موقع تشخیص داده نمی شود، و افراد مبتلا با تاخیر برای درمان مراجعه می کنند، که موجب مزمن شدن و تشدید پیامدهای آن می شود. شناسایی موانع درمان بی خوابی می تواند در برنامه ریزی صحیح به منظور تشخیص و درمان به موقع این اختلال مفید باشد. لذا این تحقیق با هدف تبیین موانع درمان بی خوابی انجام شد.
روش بررسی: این تحقیق با رویکرد کیفی و از نوع تحلیل محتوای قراردادی در نیمه اول سال ۱۳۹۴ انجام شد. مشارکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از بین مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات اختلالات خواب دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری شدند. همه مصاحبه ها ضبط و بازنویسی شدند و مورد تجزیه و تحلیل کیفی قرار گرفتند.
یافته ها: موانع درمان بی خوابی در سه طبقه اصلی نادیده گرفتن بی خوابی، نگرانی در مورد درمان بی خوابی، و سهل و ممتنع بودن درمان بی خوابی طبقه بندی گردید. طبقه نادیده گرفتن بی خوابی به عدم باور به بی خوابی به عنوان یک بیماری و ضرورت درمان آن تاکید داشت. طبقه نگرانی در مورد بی خوابی به ترس افراد از درمان بی خوابی اشاره داشت. طبقه سهل و ممتنع بودن بی خوابی نیز جایگاه نامناسب درمان بی خوابی در جامعه مورد مطالعه را توصیف می کرد.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق باورها و ادراک بیماران نسبت به بی خوابی و درمان آن و همچنین نگرانی هایی که در رابطه با درمان وجود دارد، و شرایط موجود درمان بی خوابی از جمله موانع درمان بی خوابی هستند. توجه به این موانع در برنامه ریزی های درمانی پیشنهاد می شود.
کلید واژه ها: بی خوابی، موانع درمان، تحقیق کیفی، تحلیل محتوایی
وصول مقاله:۲۵/۱۲/۹۴ اصلاحیه نهایی:۳/۵/۹۵ پذیرش:۳۰/۵/۹۵
