۷ نتیجه برای فیوژن
دکتر داریوش شکیبایی، مریم مصفایی، مهوش حصاری، دکتر علی مصطفایی، دکتر مینو محمودی، احمد باقری ،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: گیاه جغجغه بشکل سنتی در مناطق مختلفی از کشور مصرف میگردد. نظر به فقدان اطلاعات علمی در زمینه تأثیرات قلبی گیاه جغجغه در حین ایسکمی- ریپرفیوژن و با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر بمنظور شناخت تأثیر عصاره‌ی گیاه جغجغه بر قلب مجزا شده رت در شرایط ایسکمی- ریپرفیوژن انجام شده‌است.
روش بررسی: مطالعه به روش تجربی بر روی ۵۸ سر موش صحرایی در دو گروه پرفیوژن و ایسکمی-ریپرفیوژن صورت گرفت. قلب حیوانات مجزا شده و تحت سیستم لانگندورف سه مرحله پایه، ایسکمی و ریپرفیوژن را گذراندند. پارامترهای عملکردی قلب از جمله تعداد ضربانات قلبی در دقیقه، فشار بطن چپ، پارامتر عملکردی قلب موسوم به Rate Presure Product (RPP) و میزان جریان مایع کرونری (CF) مورد سنجش قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که تجویز عصاره‌ی آبی گیاه جغجغه موجب کاهش معنی‌دار پارامترهای قلبی از جملهRPP (۰۲۴۲/۰ (p= و) CF ۰۱۱۳/۰ (p= در گروه پرفیوژن، و همچنین باعث تشدید آسیب قلبی (RPP) متعاقب ایسکمی (۰۱۲۶/۰ (p= در گروه ایسکمی نسبت به کنترل می گردد.
نتیجهگیری: با توجه به تأثیر عصاره‌ی ریشه گیاه جغجغه در مهار عملکرد قلبی، این گیاه می‌تواند در کاهش فشار خون مفید باشد. اما با توجه به تأثیر نامطلوب آن متعاقب ایسکمی قلبی، تجویز آن در این موارد توصیه نمی‌گردد. همچنین نتایج حاضر همخوان با گزارشات قبلی مبنی بر تأثیر گشادکننده‌ی عروقی وابسته به نیتریک اکساید در مورد این گیاه نبوده و بررسی ترکیبات این گیاه در مناطق مختلف کشور در مطالعات آتی پیشنهاد میگردد.
کلمات کلیدی: قلب مجزا، ایسکمی- ریپرفیوژن، لانگندورف، گیاه جغجغه.
وصول مقاله:۱۳/۵/۹۳ اصلاحیه نهایی:۲۱/۸/۹۳ پذیرش:۲۸/۸/۹۳
دکتر صالح رصرص، دکتر حسین صفری، دکتر عرف عزیززاده،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه:کمردرد یک مشکل عمده سلامت در جوامع امروزی می باشد. حدود ۱۰ درصد بیماران به طور مزمن دچار ناتوانی می شوند. باافزایش سن، ابتلا به برخی اختلالات نظیر تنگی کانال نخاعی شیوع بیشتری پیدا میکند. زمانیکه درمان نگهدارنده نتواند باعث بهبود علایم در بیماران با تنگی کانال کمری شود، گزینه جراحی انتخاب می گردد. روش جراحی برای تنگی کانال کمری لامینکتومی تنها یا لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن است که هرکدام از این روش ها دارای فواید و مضرات مخصوص به خود است. مقایسه پیامد های بالینی این دو روش در بیماران تنگی کانال، راهی برای کسب نتایج دقبق تر در این انتخاب است.
روش بررسی:این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی ۴۲ بیمار تنگی کانال نخاعی کمری دژنراتیو که حداقل شش ماه از عمل جراحی آنها گذشته بود، انجام شد. انتخاب روش جراحی (لامینکتومی تنها و یا لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن) بر اساس شرایط بالینی بیمار بود. مقایسه بالینی دو گروه براساس مقیاس Oswestry Disability Index وپس از گذشت حداقل ۶ ماه از جراحی انجام شد.
یافته ها: با توجه به نتایج، اگرچه میان دو گروه از لحاظ عوارض جراحی، بهبود درد رادیکولر، کمر درد ولنگش عصبی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن موجب بهبود عملکردی بیشتر بیمار میگردد (۰۱۱/۰p<).
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه و سایر پژوهش های صورت گرفته نشان میدهد که انجام عمل جراحی لامینکتومی همراه با فیوژن ارجح تر است.
واژگان کلیدی: لامینکتومی، فیوژن، تنگی کانال نخاعی، جراحی
وصول مقاله:۱۹/۷/۹۶ اصلاحیه نهایی:۱۵/۸/۹۶ پذیرش:۲۰/۸/۹۶
میر محمد جلالی، علی فقیه حبیبی، هدیه رمضانی،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به تاثیرگذاری عفونت گوش میانی و پوسیدگی دندانی بر روی کیفیت زندگی کودکان و توانایی رشد و تکامل آنها و شیوع بالای این دو بیماری در دوران کودکی، این مطالعه با هدف بررسی همراهی وضعیت پوسیدگی دندانی و عفونت گوش میانی با افیوژن در کودکان انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه ۳۱۰ کودک در محدوده سنی ۳ تا۶ سال وارد مطالعه شدند. پوسیدگی دندان کودکان با شاخص پوسیدگی و پرشدگی دندانهای شیری ارزشیابی شد.کودکان به دو گروه با و بدون پوسیدگی تقسیم شدند وجهت معاینه بالینی و آزمون شنوایی سنجی به بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت ارجاع داده شدند. جهت تجزیه و تحلیل از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد و سطح معنی داری آزمونها ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافتهها: در این بررسی ۱۷۰ دختر و ۱۴۰ پسر با میانگین سنی ۱,۰۲±۴,۵۸ شرکت کردند. ۳۰ نفر از کودکان (۹.۶۷ %) افیوژن گوش میانی داشتند. میانگین شاخص پوسیدگی دتدان، ۳۵.۲±۲,۰۷ بود. افیوژن گوش میانی در کودکانی که پوسیدگی دندان داشتند، ۱۳۹ درصد ۲.۳۹ OR= ، ۵,۵۰- ۱,۰۴ = CI۹۵%) بالاتر از کودکان فاقد پوسیدگی دندان بود (۰,۰۴ =P). ارتباط معنی داری بین متغیرهای جنس، سن، تحصیلات پدر یا مادر و افیوژن گوش میانی یافت نشد(۰,۰۵<P).
نتیجهگیری: در کودکانی که پوسیدگی دندان دارند، احتمال افیوژن گوش میانی بیشتر از کودکانی هست که پوسیدگی دندان ندارند. مطالعات آینده نگر بیشتری برای تعیین اثر بهبود بهداشت دهان بر روی عفونت گوش میانی توصیه میشود.
لیلا پیرمرادی، سعید پوردیان، رامش راه حق، فروزان حسینی،
دوره ۲۵، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: استاتین ها از جمله داروهای پرمصرف در بیماران دیابتی می باشند. این مطالعه جهت بررسی پیامدهای تجویز آتوروستاتین در روند آسیب ایسکمی رپرفیوژن کلیه در موش های صحرایی دیابتی طراحی گردید.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی موشهای صحرایی نر از نژاد Wistar(۲۳۰-۱۸۰گرم) به ۵ گروه تقسیم شدند: کنترل نرمال (CN)، کنترل دریافت کننده آتوروستاتین با دوز ۵ mg/kg (CA)،کنترل دیابتیک (CD)، دیابتیک دریافت کننده آتوروستاتین با دوز ۰,۵ mg/kg (DA/a)، دیابتیک دریافت کننده آتوروستاتین با دوز ۵ mg/kg (DA/b)
پس از القای دیابت نوع ۲ با استفاده از نیکوتینامید و استرپتوزوتوسین، حیوانات به مدت ۲ ماه آتوروستاتین یا نرمال سالین را به صورت گاواژ روزانه دریافت کردند. سپس در روز جراحی، طی بیهوشی با کتامین و زایلازین، ۴۵ دقیقه ایسکمی و ۲۴ ساعت رپرفیوژن کلیه در همه حیوانات اجرا شد. در پایان نمونه خون و ادرار جهت اندازه گیری پروفایل چربی و شاخص های عملکردی کلیه تهیه گردید. تحلیل های آماری با استفاده ازآنالیزواریانس یک طرفه و بدنبال آن آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
یافته ها: میزان کلسترول و LDLدر حیوانات دریافت کننده دوز بالاتر آتوروستاتین، کاهش معنی دار داشت(۰/۰۵>P). غلظت اوره سرم گروه های دیابتی از گروه های غیر دیابتی بالاتر بود(۰/۰۰۱>P) و در گروه پنجم به بیشترین میزان رسید. غلظت کراتینین سرم نیز در گروه دیابتی دریافت کننده آتوروستاتین (۵ میلی گرم) بیش از گروه های کنترل بود(۰/۰۵>P و ۰/۰۰۱>P).
نتیجه گیری: تجویز آتوروستاتین به مقدار مختصری سبب تشدید آسیب شد. به نظر می آید دوز بکار رفته دارو و مدت زمان تیمار در این مطالعه پایین بوده و به همین دلیل اثرات جدی بر کلیه نداشته است.
خانم مهسا نوروززاده، خانم ناهید سراحیان، دکتر راضیه بیدهندی یارندی، فهیمه رمضانی تهرانی،
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: عملکرد قلبی و مقاومت به آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن به‌وسیله عوامل مختلف شامل هورمون‌های جنسی به‌ویژه آندروژن ها و استروژن‌ها تحت تأثیر قرار گرفته می‌شوند. در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی اثرات مواجهه پیش از تولد با تستوسترون بر روی تحمل قلبی به آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن در موشهای صحرایی نر در طول دوره بزرگسالی (بالغ) بوده است.
مواد و روش‌ها: قلب موشهای صحرایی نر که در طول دوره بحرانی از تکامل جنینی‌شان با تستوسترون مواجه شده بودند (گروه آزمایشی) و موشهای صحرایی گروه کنترل، جدا شدند و در دستگاه لانگندورف، پرفیوژن صورت گرفت.
مقادیر پارامترهای همودینامیکی قلب شامل ±dp/dt ,RPP,LVDP,LVSPبا استفاده از دستگاه پاورلب ثبت شدند. مدل رگرسیون خطی تعمیم یافته و مدل معادلات برآورد تعمیم یافته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
یافتهها: در حالت پایه (قبل از ایسکمی)، موشهای صحرایی نر بزرگسال در گروه آزمایشی مقادیر بالاتر معنی‌دار از±dp/dt,RPP,LVDP,LVSP را در مقایسه با کنترل‌هایشان نشان دادند (۰/۰۵P <).
بعد از ریپرفیوژن، مقادیر±dp/dt,RPP,LVDP,LVSP به‌طور معنی‌داری در موشهای صحرایی آزمایشی در مقایسه با کنترل کاهش پیدا کرد (۰/۰۵P <).
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد که مواجهه بالا با تستوسترون در دوره جنینی، منجر به تحمل قلبی پایین‌تر در برابر آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن در موشهای صحرایی نر، در دوره بعدی زندگی (بزرگسالی) می شود.
آقای جمال امیری، دکتر سیامک درخشان،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: در این مطالعه اشعه ساطع شده از بیماران بعد از انجام اسکن پرفیوژن میوکارد و ترک بخش پزشکی هسته‌ای اندازه‌گیری شد تا مشخص شود کارکنان بیمارستان و همراهان بیمار که در مجاورت بیمار قرار می‌گیرند چه، مقدار اشعه دریافت می‌کنند. همچنین ارتباط بین میزان دز اشعه با سن، جنس و شاخص توده بدنی ارزیابی شد.
مواد و روش‌ها: شصت بیمار (۴۱ زن و ۱۹ مرد) بعد از انجام اسکن پرفیوژن میوکارد با Tc-sestamibi۹۹m با اکتیویته ۱۸۵±۹۲۵ مگابکرل به‌طور اتفاقی انتخاب شدند. میزان تابش در فواصل ۰/۲۵، ۱ و ۲ متر از بیماران توسط یک سرویمتر در زمان ترک بخش پزشکی هسته ایی و ۱۲ و ۲۴ ساعت بعد از ترک بخش اندازه‌گیری شد. داده‌ها توسط آزمون T-test، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین میزان دوز معادل بر حسب میکروسیورت بر ساعت در فاصله ۰/۲۵، ۱ و ۲ متر به ترتیب ۱/ ۲۴ ± ۱۲۰/۶، ۳/۸ ± ۱۹/۴و ۱/۳ ± ۸/۳ در هنگام ترک بخش،۸/۷ ±۲۹/۱، ۱/۲± ۵/۳، ۰/۸ ± ۲/۱بعد از ۱۲ ساعت و۱/۵ ± ۴/۳، ۰/۶± ۰/۸و ۰/۱± ۰/۳ بعد از ۲۴ ساعت بود. جنس و سن بیمار با میزان تابش مرتبط نبودند ؛ اما میزان دوز معادل بعد از ۲۴ ساعت با شاخص توده بدن بیمار رابطه معکوس داشت (۰/۰۵> P).
نتیجهگیری: اگر مردم در فاصله حداقل یک متری یا در حد چند دقیقه در مجاورت این بیماران قرار بگیرند؛ اشعه نسبتاً «کمی دریافت می‌کنند. بعد از ۲۴ ساعت، میزان دوز تابش در اطراف بیمار با شاخص توده بدن بیمار رابطه معکوس دارد.
خانم مریم حاتمی، دکتر مریم عرفانی نژاد، آقای اکبر حسین نژاد، دکتر مهناز فتاحی نیا،
دوره ۲۹، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: کاندیدیازیس یک عفونت فرصت‌طلب شایع در بیماران HIV/AIDS است که توسط گونه‌های مختلف کاندیدا ایجاد میشود. هدف از این مطالعه شناسایی مولکولی و تعیین پروفایل حساسیت ضد قارچی گونه‌های کاندیدا جدا شده از دهان بیماران ایدزی به روش دیسک دیفیوژن بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی ۵۰ نمونه جمع‌آوری‌شده از حفره دهان ۵۰ بیمار مبتلا به ایدز با کاندیدیازیس اوروفارنکس oropharyngeal candidiasis (OPC) در شهر اهواز انجام شد. پس از شناسایی میکروسکوپی و ماکروسکوپی، در نهایت نمونه‌ها با روش PCR RFLP شناسایی قطعی شدند. برای این ۵۰ ایزوله، تست حساسیت ضد قارچی با روش دیسک دیفیوژن بر اساس پروتکل استاندارد CLSI-M۴۴-A انجام گردید.
یافتهها: در این مطالعه، از ۵۰ نمونه جمع‌آوری شده از حفره دهان بیماران مبتلا به ایدز، کاندیدا آلبیکنس۳۶%(۱۸)، کاندیدا گلابراتا ۳۰% (۱۵)، کاندیدا تروپیکالیس۲۶%(۱۳)، کاندیداکروزه‌ای ۶%(۳) وکاندیدا پاراپسیلوزیس ۲%(۱)شناسایی شدند. یافته‌های ما نشان داد که آمفوتریسین B، کلوتریمازول، کتوکونازول، وریکونازول و ایتراکونازول بترتیب بیشترین اثر ضد قارچی را بر روی گونه‌های کاندیدا دارند. درحالی‌که فلوکونازول اثرات ضد قارچی کمتری نسبت به سایر دارو‌ها نشان داد.
نتیجهگیری: با توجه به اثرات ضد قارچی بهتر وریکونازول و ایتراکونازول نسبت به فلوکونازول و افزایش مقاومت به فلوکونازول که اصلی‌ترین ضد قارچ در درمان بیماران مبتلا به ایدز با OPC است، می‌توان ازایتراکونازول و همچنین وریکونازول به عنوان داروی ضد قارچی خوراکی جایگزین، در درمان این بیماران استفاده کرد.
