فاطمه دربان، عنایت الله صفرزایی، بتول تیرگری، پروین منگلیان شهربابکی، جمیله فرخ زادیان،
دوره ۲۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
زمینه و هدف: اجتماعی شدن حرفه ای به عنوان یک موضوع مهم در پرستاری، فرآیندی است که طی آن پرستاران تازه‌کار به پرستاران حرفه ای با عملکرد مناسب تبدیل می شوند. اجتماعی شدن پرستاران از ضروریات این حرفه مراقبتی بوده و رابطه مستقیمی با کیفیت خدمات ارائه شده توسط پرستاران را دارد؛ لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی موانع و تسهیل کننده های اجتماعی شدن حرفه ای پرستاران است.
مواد و روشها: این مطالعه مروری با روش Broom انجام گرفت. مطالعات متناسب با هدف پژوهشی، دارای زبان انگلیسی و یا فارسی که دسترسی به متن کامل آن‌ها ممکن بود، وارد مطالعه شدند. کلیدواژه‌های مورد استفاده شامل اجتماعی شدن حرفه ای،پرستاری، موانع و تسهیل کننده بود. برای یافتن مطالعات از پایگاههای اطلاعاتی معتبر فارسی و بین‌المللی,SID Magiran، Iranmedex، Google Scholar، Medline، Scopus، Elsevier، Pubmed، Sciencedirectاستفاده شد. در نهایت ۳۱ مقاله وارد مطالعه شدند.
یافته ها: یافته ها نشان دادند عوامل سازمانی، سیستم جذب نامناسب دانشجویان، فاصله بین تئوری و عمل و دیدگاه جامعه نسبت به حرفه پرستاری، ازموانع اجتماعی شدن حرفه ای پرستاران بودند. همچنین اصلاح منابع و ساختار آموزشی، فراهم کردن محیط آموزشی پذیرا، استفاده از الگوهای شایسته، توانمندی فردی و حرفه ای پرستاران از تسهیل کننده های این فرآیند بودند.
نتیجه گیری: اجتماعی شدن مؤثر در حرفه پرستاری مستلزم فراهم بودن شرایط و تمهیدات در عرصه آموزش و خدمات است. مدیران پرستاری برای ارتقاء کیفیت خدمات درمانی و رضایتمندی بیماران بایستی موانعاجتماعی شدن را مورد توجه قرار داده و در جهت رفع این موانع تلاش کنند.
