زمینه و هدف: فعالیت‌های استقامتی شدید موجب بروز فشار اکسایشی شده و بافتهای مهمی نظیر کلیه و ریه را تحت تأثیر قرار میدهد. پژوهش حاضر اثر مصرف مکمل کورکومین بر میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و سطوح مالوندیآلدهید (MDA) در بافتهای کلیه و ریه طی ۸ هفته تمرین استقامتی سنگین را بررسی نمود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر موش صحرایی نر ویستار (وزن ۲۴/۱۹±۱۱/۲۵۶ و سن ۸ هفته) پس از یک هفته آشناسازی بهطور تصادفی به چهار گروه کنترل (۶=n), کورکومین (۶=n), تمرین استقامتی (۶=n), تمرین استقامتی+ کورکومین (۶=n) تقسیم شدند. سرعت و مدت دویدن تمرینات استقامتی (۸ هفته، ۵ جلسه در هفته) در هفتۀ آخر به سرعت ۳۵ متر در دقیقه و زمان ۷۰ دقیقه رسید. مکمل کورکومین به وسیله تزریق داخل صفاقی ارائه شد (۸ هفته، ۳ جلسه در هفته، ۳۰ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). فعالیت آنزیم GPX و میزان سطوح MDA با استفاده از روش اسپکتروفتومتری سنجیده شد و دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس یکطرفه تحلیل گردید.
یافته ها: میزان فعالیت GPX در بافتهای کلیه (۰۷۷/۰p=) و ریه (۱۱۴/۰p=) تغییر معنیداری را نشان نداد. با این حال، سطوح MDA در بافت کلیه (۰۲۹/۰p=) و ریه (۰۳۷/۰p=) در گروه استقامتی بهطور معنیداری بالاتر از گروه استقامتی+کورکومین شد.
نتیجه گیری: تمرینات استقامتی شدید با وجود ایجاد پراکسیداسیون لیپیدی، موجب بر هم خوردن آخرین خط دفاعی آنتیاُکسیدانی در بافتهای کلیه و ریه نمیشود. همچنین، تمرین استقامتی شدید موجب بروز فشار اکسایشی در بافتهای کلیه و ریه شده و مصرف مکمل کورکومین از بروز این فشار جلوگیری میکند.
