---

  چکیده

  زمینه و هدف : در طی پنجاه سال گذشته شواهد علمی متعددی نشان داده است که فلوراید احتمالاً می‌تواند سبب کاهش طول عمر، ایجاد سرطان، انواع اختلالات روانی، تشدید استئوپروز و شکستگی استخوان لگن در افراد مسن شود.

  فلوراید می‌تواند پاسخهای التهابی را القا کرده و موجب توقف سیکل سلولی و القای نوعی از مرگ سلولی تحت عنوان آپوپتوزیس در سلولهای جانوری در محیط کشت گردد. اما اطلاعات ما در مورد اثرات فلوراید بر روی هیستولوژی قلب بسیار ناچیز است. در مدلهای حیوانی گزارشات اندکی در مورد اثرات سدیم فلوراید بر روی القای تغییرات تخریبی در قلب وجود دارد. در مطالعاتی که تاکنون صورت گرفته اثرات دراز مدت سدیم فلوراید بر روی سلولهای قلبی بررسی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثرات کوتاه مدت فلورزیس تجربی بر روی تغییرات هیستولوژیکی سلولهای میوکاردی در موش صحرایی است.

  روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۵۶ سر موش صحرایی بالغ نر نژاد Sprague dawley به طور تصادفی به گروههای تجربی و کنترل تقسیم شدند (هشت گروه ٬ تعداد در هر گروه هفت سر). در گروههای آزمایشی سدیم فلوراید به میزان mg/kg/day ۱۰و ۲۰ و به مدت ۱۴ و ۲۸ روز به صورت زیر پوستی تزریق شد. گروههای کنترل میزان هم حجمی از بافر فسفات را دریافت کردند. وزن قلب و وزن بدن در گروههای کنترل و آزمایش اندازه‌گیری شد و نمونه‌های قلب جهت مطالعات هیستولوژیکی آماده شدند و بصورت معمول رنگ‌‌آمیزی شدند. نتایج با استفاده از آزمون Student T-test آنالیز شد.

  یافته‌ها : نتایج نشان داد که وزن قلب و وزن بدن در گروههای آزمایشی در مقایسه با گروههای کنترل بطور معنی‌داری کاهش یافت. در گروه تجربی، میوکارد تغییرات دژنراتیوی را پس از تزریقات روزهای ۱۴ و ۲۸ نشان داد، این تغییرات شامل ظهور میوسیتهای هایپرکروماتیک و خونریزیهای کوچک بود. در این گروه میوسیتهای دژنراتیو تغییراتی نظیر ناپدید شدن هسته‌ها، فیبرینولیزیس را نشان دادند. همچنین افزایش سلولهای بینابینی در بافت همبندی میوکاردیوم روی داد. میزان آسیب میوکارد ارتباط با دوز فلوراید تزریق شده داشت (۰۵/۰ p< ). در حیوانات گروه کنترل، میوکارد هیچیک از تغییرات ذکر شده را نشان نداد.

  نتیجه‌گیری : تزریق سدیم فلوراید موجب کاهش معنی‌دار وزن بدن و وزن قلب در طی مراحل اولیه تزریق می‌شود. مطالعات�هیستولوژیکی در طی این دوره تغییرات دژنراتیوی را در میوکارد نشان داد.

---

چکیده زمینه و هدف: سلولهای بنیادی عصبی در نواحی مختلفی از سیستم عصبی مرکزی در حال تکامل و بالغ وجود دارند. این سلولها تمایز نیافته بوده و علاوه بر تجدید خود، قادرند سلولهای عصبی و گلیال را تولید کنند. علاوه بر تولید انواع مختلفی از سلولهای عصبی، سلولهای بنیادی عصبی قادر به تولید سلولهای سایر بافتها نیز می‌باشند. در این مطالعه سلولهای بنیادی عصبی از مغز جنین و موش بالغ جداسازی شده و توانائی آنها به سلولهای اندوتلیال مورد مطالعه قرار گرفت. روش بررسی: سلولهای بنیادی عصبی از دیواره طرفی بطن طرفی مغز موش بالغ و نیز قشر مغز جنینهای موش جداسازی گردید و در محیط کشتDMEM-F۱۲ عاری از سرم و حاوی فاکتورهای رشد bFGFو EGFو مکمل B۲۷ کشت داده شدند. جهت القای تمایز، سلولها در محیط کشت حاوی ۱۰ درصد سرم جنین گاوی و دیشهای کشت آغشته به فیبرونکتین کشت داده شدند. از ارزیابیهای ایمونوسیتوشیمی،RT-PCR و Tube Formation Assay جهت ارزیابی سلولهای تمایز یافته استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج مشاهدات انجام شده در این پژوهش نشان داد که کشت سلولهای بنیادی عصبی جنینی در دیشهای آغشته به فیبرونکتین و محیط کشت تمایزی محتوی ۱۰ درصد سرم جنینی گاوی منجر به القای تمایز سلولهای بنیادی عصبی جنینی به سلولهای اندوتلیال می‌شود. موقعی که سلولهای تمایز یافته به ماتریکس خارج سلولی یا ماتری ژل منتقل شدند ساختارهای شبه مویرگی که از مشخصه‌های سلولهای اندوتلیال است را تشکیل دادند. نتایج ارزیابیهای ایمونوسیتوشیمی و RT-PCRنشان داد که سلولهای تمایز یافته قادر به جذب لیپوپروتئین با چگالی پائین و بیان ژنهای ‍CD۳۱، VE-cadherin و Flk-۱ بوده و نیز به BS-۱ Lectin متصل می‌شوند. بر خلاف سلولهای بنیادی عصبی جداسازی شده از مغز جنین موش، سلولهای جداسازی شده از مغز موش بالغ به سلولهای اندوتلیال تمایز پیدا نکردند. نتیجه‌گیری: سلولهای بنیادی عصبی جداسازی شده از مغز جنین موش و مغز موش بالغ در تمایز به سلولهای اندوتلیال رفتار مشابهی را از خود نشان نمی‌دهند. کلید واژه‌ها: سلولهای بنیادین عصبی، سلولهای اندوتلیال، ساختارهای شبه مویرگی، تمایزسلولی وصول مقاله: ۱۲/۸/۸۶ اصلاح نهایی: ۳۰/۱۰/۸۶ پذیرش مقاله: ۱/۲/۸۷