---

خلاصه زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی فراوانی سویه‌های مختلف مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مسلول با تکنیک اسپولیگوتایپینگ و ارزیابی ریسک فاکتورهای مربوطه می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، ۴۳۹ بیمار مراجعه‌‌کننده به بیمارستان مسیح دانشوری، مرکز آزمایشگاه رفرانس سل کشوری، طی سالهای ۱۳۸۴-۱۳۸۳ مورد بررسی قرار گرفت. سویه‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بعد از شناسایی و انجام آزمونهای آنتی‌بیوگرام با روش اسپولیگوتایپینگ تیپ‌بندی شدند و در نهایت با استفاده از تستهای t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: اسپولیگوتایپینگ منتج به ایجاد ۱۴۰ طرح گردید که در ۹ فامیل طبقه‌بندی شدند. اکثریت الگوهای اسپولیگوتایپ بدست آمده ۱/۸۷% منحصر بفرد بوده و برای اولین بار در ایران گزارش می‌شود، در حالیکه مابقی ۸/۱۲% آنها مطابق با طرحهای موجود در بانک جهانی اسپولیگوتایپینگ بودند که از سایر نقاط دنیا نیز گزارش شده‌اند. همچنین غالبترین فامیل در این مطالعه متعلق به فامیل Haarlem می‌باشد. فقط ۳/۶% از سویه‌ها به فامیل بیجینگ تعلق داشتند و اکثریت سویه‌ها مربوط به زیر گروه غیربیجینگ بود. سویه‌های مقاوم به چند دارو بیشتر در گروه تکاملی ۱ دیده شد. در حالت کلی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی بالایی در سویه‌های جدا شده از بیماران افغانی دیده شد )۰۰۱/۰p<). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سویه های مقاوم به چند دارو در باکتریهای جدا شده از بیماران افغانی ساکن در ایران خیلی بالا بود. بعلاوه، وجود فامیل بیجینگ در میان سویه‌های جدا شده از بیماران ایرانی بایستی جدی در نظر گرفته شود. همچنین مطالعات بیشتری برای روشن شدن اهمیت سایر فاکتورها ی مهم در کنترل سل نیاز است. کلید واژه‌ها: سل، مقاومت، آنتی‌بیوتیک، اسپولیگوتایپینگ، بیجینگ وصول مقاله: ۲۱/۹/۸۴ اصلاح نهایی: ۵/۱۱/۸۴ پذیرش مقاله: ۸/۱۱/۸۴

---

 

زمینه و هدف: هدف از این مقاله متمایزکردن الگوی ژنتیکی سویه‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایرانی و افغانی مسلول با استفاده از هفت لوکوس ژنی با روش تایپینگ  VNTR می‌باشد.

روش بررسی: ۱۹۱ سویه جدا شده از بیماران سل ریوی از نظر الگوی VNTR مورد بررسی قرار گرفتند. (بین سالهای ۸۷-۸۵) و با استفاده از پروتوکل استاندارد آنالیز شدند. در نهایت تنوع اللی هر یک از پرایمرها در دو سویه ایرانی و افغانی محاسبه گردید.

یافته‌ها: مقایسه تنوع اللی بین سویه‌های افغانی و ایرانی نشان می‌دهد که الگویVNTR  در سویه‌های افغانی نسبت به سویه‌های ایرانی کمتر می‌باشد. البته بجز لوکوس ETR-E که دارای تنوع بیشتری می‌باشد. بر اساس شاخص افتراق کل سویه‌ها، لوکوس  ETR-A بعنوان لوکوس بسیار افتراق دهنده (HGI≥۰,۶) و لوکوس‌های MPTR-A ,ETR-C, ETR-B�ETR-F, ETR-E, بعنوان لوکوس‌های افتراق دهنده متوسط (HGI≥۰,۴-۰.۶) و لوکوسETR-D  بعنوان ضعیف‌ترین لوکوس افتراق‌دهنده شناسایی شدند. مقاومت آنتی‌بیوتیکی و بیماران با سابقه در سویه‌های افغانی بیشتر از سویه‌های ایرانی بود (۰۰۰/۰=p).

نتیجه‌گیری: روش VNTR، سریع، آسان و بسیار پایدار است و برای مطالعات اپیدمیولوژی قابل استفاده است.

وصول مقاله: ۳۰/۲/۸۷      اصلاح نهایی: ۳۱/۴/۸۷      پذیرش مقاله: ۱۲/۵/۸۷

---

چکیده زمینه و هدف: ایزونیازید یکی از داروهای مهم خط اول درمان سل می‌باشد. مقاومت به این دارو در بسیاری از نقاط جهان رو به افزایش است. جهش‌های ایجاد شده در ژنKatG و inhA در اغلب موارد عامل مقاومت به ایزونیازید می‌باشند. هدف از این مطالعه ارائه روشی مناسب و سریع برای شناسایی موتاسیونهای مرتبط با مقاومت به ایزونیازید در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه وجود جهش در نواحی خاصی از ژنهای katG وinhA در۹۰ نمونه کشت مثبت بیماران مسلول ریوی پس از انجام تست‌های حساسیت داروئی بررسی شد. برای تعیین جهش‌های کدون ۳۱۵ KatG از تکنیکPCR-RFLP استفاده گردید. محصول PCR حاصل از تکثیر این قطعه ژنی (bp۶۲۰) توسط آنزیم محدودالاثر MspI برش داده شد. برای شناسائی جهش در ژن inhA نیز از تکنیک MAS-PCR استفاده شد. یافته‌ها: ۵/۳۴% درصد از نمونه‌های مقاوم به ایزونیازید فنوتیپ Thr۳۱۵ و ۵/۶۵% از نمونه‌های مقاوم فنوتیپ Ser۳۱۵ را نشان دادند. اختصاصیت Thr۳۱۵ برای نمونه‌های مقاوم ۱۰۰% می‌باشد. همچنین در این مطالعه از ۵۲ نمونه مقاوم به ایزونیازید ۶/۳۴% در کدون ۴۶۳ دارای اسیدآمینه Arg و ۴/۶۵% دارای اسیدآمینه Leu بودند. فراوانی جهش در لوکوس (۱۵C →T-)inhA نمونه‌های MDR و غیرMDR به ترتیب ۲۰% و ۷/۱۶% درصد بود. نتیجه‌گیری: با استفاده از روش PCR-RFLP (آنزیم MSPI) و MAS PCR جهش‌های ایجاد شده در کدون ۳۱۵ ژن KatG و ناحیه پروموتورinhA شناسایی می‌شوند. این روشها علاوه بر سادگی و ارزان بودن نسبت به روشهای دیگر در مدت زمان کمتری نتایج دقیق و مطمئنی را فراهم می‌آورند. کلید واژه‌ها: مایکوباکتریم توبرکلوزیس، مقاومت به ایزونیازید،PCR-RFLP، KatG،inhA ،MAS PCR وصول مقاله: ۹/۱۰/۸۸ اصلاح نهایی: ۱۶/۱۰/۸۸ پذیرش مقاله: ۱۷/۱۱/۸۸

---

چکیده زمینه و هدف: امروزه پیدایش سویه‌های MDR به عنوان یک مشکل جدی در برابر برنامه کنترل بیماری سل در اغلب کشورها و در سطح جهانی مطرح است. از سال ۱۹۹۰ تاکنون موارد متعددی از گسترش سل MDR در مناطق مختلف جهان گزارش شده است، که عمدتاً به دلیل استفاده نابجا و نادرست از داروهای سل است. از علل اصلی بروز مقاومت داروئی به عنوان یک عارضه ساخت دست بشر می‌توان به اشتباه در طبقه‌بندی، عدم پایش حین درمان بیماران و عدم نظارت در مصرف داروهای ضد سل اشاره نمود. هدف این مطالعه بررسی تنوع ژنتیکی سویه‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران با استفاده از تکنیکMIRU-VNTR می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه از ۹۶ سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مبتلاء به سل ریوی تست‌های حساسیت داروئی به عمل آمد و تنوع ژنتیکی سویه‌ها براساس لوکوس‌های M‏IRU-VNTR محاسبه گردید. اختلاف آللی هر کدام از لوکوس‌ها با استفاده از فرمول آماری HGDI بدست آمد. یافته‌ها: بررسی الگوی ژنتیکی سویه‌های حساس نشان داد که این سویه‌ها متعلق به خانواده‌های D‏ehli/CAS ، Haarlem، LAM،H۳۷RV ، Caprae می‌باشند. در صورتیکه در سویه‌های مقاوم به داروئی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیشتر الگوی ژنتیکی خانواده‌هایHaarlem و LAM به چشم می‌خورد. اختلاف آللی لوکوس‌های سویه‌های حساس و مقاوم معنی‌دار نمی‌باشد. به طور کلی لوکوس‌هاس۲ ،۴ ، ۲۰، ۲۴، ۲۷ به عنوان کمترین اختلاف آللی به میزان (۳≥ HGDI) و لوکوس های ۱۰، ۱۶، ۲۶، ۳۱ و ۴۰ بیشترین اختلاف آللی به میزان (۶ ≤HGDI ) را در بین لوکوس ها سویه‌های حساس و مقاوم شناسائی شدند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بیشترین تنوع ژنتیکی سویه‌های حساس و مقاوم به دارو به خانواده‌هایHaarlem و Dhli/CAS تعلق داشتند و تکنیک استفاده شده MIRU-VNTR در این مطالعه برای بررسی تنوع ژنتیکی سویه‌های مایکوباکتریوم روشی سریع، دقیق و ارزان می‌باشد و در جمعیت‌های با فراوانی بالا به راحتی می‌توان از این تکنیک استفاده نمود. کلید واژه ها: مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، مولکولار اپیدمیولوژی، الگوی ژنتیکی،MIRU-VNTR وصول مقاله: ۳۰/۹/۸۸ اصلاحیه نهایی: ۵/۱۲/۸۸ پذیرش مقاله: ۹/۱/۸۹

---

چکیده زمینه و هدف:. بسیاری از عوامل می توانند در پیشرفت بیماری سل دخیل باشند، اما فاکتور های ژنتیکی میزبان مهمترین نقش را در پیشرفت این بیماری دارند. یکی از این فاکتورهای ژنتیکی، پلی مورفیسم ژن‌های کد کننده ی سایتوکاین ها می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که سایتو کاین هایی مانند IL-۱۲ و IFN-γ نقش محوری را در تنظیم نوع، و میزان پاسخ های ایمنی در عفونت های مایکوباکتریومی بازی می کنند و موتاسیون در این ژنها شاید با استعداد ابتلاء به عفونت به سل ریوی مرتبط باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پلی مورفیسم ژنهای IFN-γ R۱(-۶۱۱) ، IFN-γ(۲۱۰۹) و (IL-۱۲B(-۱۱۸۸ و ارتباط آن با استعداد ابتلاء به سل در بین جمعیت ایرانی است. روش بررسی : این مطالعه به صورت موردی – شاهدی انجام شد . ۳۰ بیمار مبتلا به سل (با اسمیر مثبت)، که در بخش های سل بیمارستان مسیح دانشوری تهران بستری شده بودند و ۳۰ فرد سالم بدون سابقه‌ی سل برای این مطالعه انتخاب شدند و ژنوتیپ ژن های مذکور با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفت. محصولات PCR با استفاده از آنزیم‌های محدود الاثر برش داده شدند . نتایج حاصل از هضم با استفاده از نرم افزار SPSS و تعادل هاردی – واینبرگ آنالیز شد. یافته ها : نتایج بدست آمده ارتباط معنی داری را در ناحیه‌ی ۶۱۱- از ژن IFN-γ R۱ و ۱۱۸۸- از ژن IL-۱۲B بین دو گروه شاهد و بیمار نشان داد (۰۵/۰>p) اما این ارتباط در مورد IFN- γ (۲۱۰۹) دیده نشد. نتیجه گیری: وجود موتاسیون در ناحیه ی ۶۱۱- از ژن IFN-γ R۱ و ۱۱۸۸- از ژن IL-۱۲B احتمالا می تواند حساسیت افراد را در برابر عفونت مایکوباکتریوم افزایش دهد و تعیین ژنوتیپ این نواحی می تواند در شناسایی افراد با ریسک بالای ابتلاء مورد استفاده قرار گیرد . کلید واژه ها : پلی مورفیسم ، سل ریوی ، IFN-γ R۱ / IFN-γ / IL-۱۲B وصول مقاله: ۱۳/۰۶/۹۰ اصلاحیه مقاله: ۱۸/۱۱/۹۰ پذیرش مقاله:۲۰/۱۱/۹۰

---

زمینه و هدف: باتوجه به اهمیت افزایش بیماری های ناشی از مایکوباکتریوم های غیر سلی در سرتاسر جهان، ما مطالعه‌ای را به منظور ارزیابی بسامد این بیماری‌ها در منطقه خود انجام داده‌ایم. هدف از مطالعه حاضر شناسایی و بررسی میزان شیوع مایکوباکتریوم های غیر سلی در ایران از نمونه‌های مختلف بالینی، طی یک دوره ۸ ساله در بیمارستان مسیح دانشوری بوده است. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی ۸۳۲۲ نمونه جدا شده از بیماران با علایم سل ریوی طی سال های ۹۰-۸۳ در مرکز تحقیقات مایکوباکتریولوژی انجام گردید. برای شناسایی گونه های مایکوباکتریوم ابتدا یک قطعه bp۱۹۰ از ژن IS۶۱۱۰ با استفاده از پرایمرهای Tb۲ و Tb۱ تکثیر گردید. نمونه‌هایی که دارای نتیجه PCR بر مبنای IS۶۱۱۰ منفی بودند به منظور بررسی مایکوباکتریوم‌های غیر سلی با استفاده از ژن hsp۶۵ با روش PCR-RFLP مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از کل ۸۳۲۲ نمونه، (۵/۱%) ۱۲۴ سویه NTM مشخص گردید. میانگین سنی بیماران NTM مورد مطالعه ‌۹/۱۸± ۵۷ سال (با رنج سنی ۸۸-۷ سال) بود و همین طور غالب این بیماران (۶/۵۵%) مرد بودند. رایج ترین گونه‌های شناسایی شده در این مطالعه، شامل مایکو باکتریوم سیمیایی (۳/۴۴%)، مایکوباکتریوم چلونی (۹/۱۶%) و مایکوباکتریوم کانزاسی (۹/۱۲%) بودند. نتیجه گیری: در این بررسی ما شیوع بالایی از مایکوباکتریوم سیمیایی را میان بیماران مشاهده کردیم. با توجه به این که پروتکل درمانی در مورد مایکوباکتریوم های غیر سلی با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس متفاوت می‌باشد بنابراین تشخیص این گونه‌ها در اسرع وقت اهمیت قابل توجهی برای پزشکان در بر خواهد داشت. واژه های کلیدی: NTM، مایکوباکتریوم های غیر سلی، hsp۶۵. وصول مقاله :۲/۱۱/۹۱ اصلاحیه نهایی:۲۸/۸/۹۲ پذیرش:۱۳/۱۱/۹۲

---

مقدمه: پاکسازی کامل کانال ریشه دندان در موفقیت درمان‌های اندودانتیک نقش مهمی دارد که این امر به کمک روش‌های مکانیکی و شیمیایی قابل انجام است. دو ماده شستشو دهنده ضد باکتریال فارنزول و چیتوزان  جهت حذف و کاهش گونه های میکروبی پیشنهاد شده‌اند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر ضد باکتریایی فارنزول و/یا چیتوزان بر روی بیوفیلم انتروکوکوس فکالیس انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه‌ی تجربی- آزمایشگاهی، سویه استاندارد باکتری انتروکوکوس فکالیس در محیط BHI براث به مدت ۷ و ۲۱ روز کشت داده شد. سپس، بیوفیلم حاصل در معرض فارنزول و چیتوزان به عنوان  مواد ضد میکروبی قرار داده شد. میزان تأثیر آن‌ها بر رشد بیوفیلم با روش آنالیز طیف رنگی تصاویر میکروسکوپ کانفوکال مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: فارنزول در گروه بیوفیلم ۷ و ۲۱ روزه به ترتیب ۵۴/۶۷% و ۳۶/۵۴% و چیتوزان به ترتیب ۶۴/۰۸% و ۳۹/۰۵% از جمعیت باکتری های زنده را نسبت به گروه کنترل مثبت کاهش دادند. ترکیب فارنزول و چیتوزان توانست به ترتیب ۸۲/۷۷% و ۶۰/۹۱% باکتری های زنده را در بیوفیلم ۷ و ۲۱ روزه را کاهش دهد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از فارنزول و چیتوزان به تنهایی و یا در ترکیب با هم توانست باعث از بین رفتن سلول‌های زنده بیوفیلم انتروکوکوس فکالیس شود. استفاده از ترکیب فارنزول و چیتوزان بیشترین تأثیر را در از بین بردن باکتری‌های بیوفیلم در هر دو گروه داشت؛ لذا استفاده از ترکیب فارنزول و چیتوزان در شستشوی کانال ریشه به خصوص در درمان های مجدد ریشه و دندان‌های دارای ضایعه پری آپیکال پیشنهاد می شود.