---

  چکیده

  زمینه و هدف : عفونتهای بیمارستانی یکی از مسائل مهم بهداشتی در دنیا است. هزینه زیاد درمان و همچنین تعداد زیاد بیماران و مرگ و میر زیاد آنها و افزایش روز افزون این عفونتها اهمیت توجه خاص و اقدامات مؤثر به ویژه در زمینه پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی را روشن می‌کند. مطالعه با هدف تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک عفونتهای بیمارستانی در بیماران بستری در بخشهای ICU و POST ICU بیمارستان توحید شهر سنندج به انجام رسید.

  روش بررسی : این مطالعه توصیفی تحلیلی بوده و حجم نمونه شامل ۱۶۰ بیمار بود که در دوره زمانی ۲۰/۱۲/۸۱ الی ۳۱/۵/۸۲ در بخشهای ICU و POST ICU بیمارستان توحید بستری شده بودند. داده‌های مورد نیاز از طریق پرسشنامه‌ای که حاوی مشخصات دموگرافیک، اقدامات مداخله‌ای انجام شده، بررسیهای پاراکلنیک و اقدامات درمانی بود، تکمیل می‌شد. همچنین بیماران مرتباً از نظر بـروز علائم بالینی مورد معاینـه قـرار می‌گرفتنـد و کشت نمونه‌ها ارسال می‌شـد. داده‌های پژوهشـی نیز از طریـق نرم افزار SPSS win مورد تحلیل قرار گرفت.

  یافته‌ها : داده‌ها نشان داد که میزان شیوع عفونت در جامعه مورد مطالعه ۶/۱۵% بود. شایعترین عفونتها، پنومونی با ۶۸ %، عفونت دستگاه ادراری ۲/۱۹%، زخم بستر ۸/۷%، سپسیس ۸/۳% و عفونت بدون منشأ خاص ۸/۳% بود. شایعترین عامل عفونی شناخته شده کلبسیلا پنومونیه، Ecoli و آنتروباکتر بود. بین مدت زمان بستری و ایجاد عفونت رابطه معنی‌داری وجود داشت (۰۰۰/۰ P= ) اما بین سن و انیتوباسیون و تراکئوستومی با ایجاد عفونت اختلاف معنی‌داری دیده نشد.

  نتیجه‌گیری : با توجه به نتایج این پژوهش شیوع عفونت بیمارستانی با آمارهای سایر تحقیقات هماهنگی دارد. همچنین از نظر سوش میکروبی عامل پنومونی هماهنگی بین نتایج این پژوهش و پژوهشهای قبلی دیده می‌شود. نتایج، اهمیت قراردادن یک پرستار برای هر بیمار و همچنین شستشوی دستها را جهت کاهش عفونت بیمارستانی مورد تاکید قرار می‌دهد.

  کلید واژه‌ها : عفونت بیمارستانی، ICU و POST ICU

  وصول مقاله: ۲۳/۸/۸۴ اصلاح نهایی: …… پذیرش مقاله: ۶/۹/۸۴

---

  چکیده

  HTLV۱ یک رترو ویروس است که در حدود ۱۰ تا۲۰ میلیون نفر در جهان را آلوده نموده است. علیرغم شیوع بالای این بیماری بخصوص در مناطق آندمیک، بیماری مرتبط با HTLV۱ تقریباٌ در ۵% افراد آلوده اتفاق می‌افتد. ورود ویروس اغلب از طریق مادر به جنین یا نوزاد (از طریق جفت و هم از طریق تغذیه با شیر مادر) که راه دوم از اهمیت بیشتری برخوردار است. راه دیگر انتقال از طریق جنسی بخصوص از مرد به زن و راه سوم از طریق ترانسفیوژن و IDU ( PARENTRAL ) می‌باشد.

  در کشور ایران اولین بار در سال ۱۳۷۰در شمال شرقی استان خراسان به عنوان منطقه آندمیک شناخته شده همچنین بیماری از تهران، گرگان، و خوزستان گزارش شده ولی تاکنون از استان کردستان بیماری گزارش نشده بود بیمار مورد نظر دختر ۲۸ ساله‌ای با علائم غیر معمول همچون ضعف حرکتی اندامهای تحتانی از ۸ سال پیش که تدریجاً اندامهای فوقانی را درگیر کرده بود، به اضافه پارستزی هر چهار اندام و تکرر ادرار بود. در معاینه کوادری پارزی اسپاستیک، هیپررفلکسی هر چهار اندام، پلانتار اکستانسور دو طرفه و کلونوس دو طرفه همراه با اختلال حسی دو طرفه در اندامها وجود داشت. بررسی‌های پاراکلنیک شامل MRI و بررسی‌های آزمایشگاهی و تست پتانسیل برانگیخته بینایی ( VEP ) نرمال بوده (بجز یک یافته غیر اختصاصی در MRI ). بیمار به مدت ۸ سال تحت درمان با تشخیص M.S بوده که در نهایت جهت بیمار تست آنتی‌بادی HTLV۱ سرم درخواست می‌شود که نتیجه مثبت بوده و بیمار با تشخیص بیماری HTLV۱ بستری و تحت درمان قرار می‌گیرد.

  کلید واژه‌ها : HTLV۱ ، کردستان، پاراپارزی اسپاستیک، میلوپاتی

  وصول مقاله:۲۱/۱/۸۵ اصلاح نهایی: ۲۰/۵/۸۵ پذیرش مقاله: ۸/۶/۸۵

---

  چکیده

  زمینه و هدف : بررسی اسمیر خلط جهت تایید تشخیص سل ریوی توصیه شده است. روش القای خلط یک روش غیر تهاجمی برای نمونه‌گیری خلط است. در مطالعات دیگری روش القای خلط به عنوان یک روش بی‌خطر و مؤثر برای تشخیص میکروبیولوژیک سل در بیماران اسمیر منفی گزارش شده است. این مطالعه به مقایسه ارزش تشخیصی روش القای خلط و برونکوسکوپی در تشخیص سل ریوی می‌پردازد.

  روش بررسی : ۵۶ بیمار مشکوک به سل بستری شده در بخش عفونی و ریوی بیمارستان توحید سنندج بررسی شدند. القای خلط و برونکوسکوپی در ۲ روز متوالی بر اساس دستورالعمل استاندارد از بیماران بعمل آمد. اسمیر نمونه‌های بدست آمده با هر دو روش از نظر وجود باسیل اسید فست بررسی شد. معیارهای خروج شامل آسم شدید یا بیماری انسدادی شدید ریوی و حاملگی بود.

  یافته‌ها : از ۵۶ بیمار مشکوک به سل که دارای اسمیر خلط منفی و یا بدون خلط بودند، بعد از القای خلط ۸ (۳/۱۴%) بیمار (۵ بیمار اسمیر منفی و ۳ بیمار بدون خلط) مثبت شدند. برونکوسکوپی در ۷ (۵/۱۲%) بیمار مثبت گردید که این تفاوت معنی‌دار بود (۰۰۰/۰ p= ).

نتیجه‌گیری : روش القای خلط در تشخیص سل ریوی نسبت به برونکوسکوپی، روش دارای خطر کمتر، آسانتر و حساس‌تر است. مطالعه حاضر تایید می‌کند که روش القای خلط با سالین هیپرتونیک یک روش مفید برای افزایش کیفیت تشخیص سل در بیماران دارای اسمیر خلط منفی یا بدون خلط است

---

چکیده زمینه و هدف: عفونتهای سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس یکی از جدی‌ترین عفونتهای فرصت طلب در بیماران ایدزی می‌باشند که علی‌رغم پیشرفتهای جدید، همچنان چالش برانگیز هستند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی آلودگی به سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس در بیماران HIV مثبت مراجعه‌کننده به مرکز بیماریهای مقاربتی و ایدز سنندج و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی تحلیلی (مقطعی) بود. حجم نمونه شامل کل بیماران HIV مثبت مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره بیماریهای مقاربتی و رفتاری سنندج (۶۴ نفر) و روش نمونه‌گیری استفاده از نمونه‌های در دسترس بود. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامه و تست الیزا از نظر وجود و میزان IgG و IgM ضد سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس بود. داده‌های بدست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون آماری One way ANOVA جهت داده‌های کمی آنالیز انجام شد وجداول فراوانی و فراوانی نسبی نیز توصیف گردید. یافته‌ها: در این مطالعه ۶۴ بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که ۴/۹۸٪ آنها مرد بودند. میانگین سنی نمونه‌ها ۷۳/۶±۱/۳۲ سال بود. ۱۰۰% بیماران دارای تست منفی IgM و تست مثبت IgG سایتومگالوویروس بودند. ۹/۱۰% بیماران نیز داری تست مثبت IgM توکسوپلاسموزیس و ۹/۴۶% بیماران داری تست مثبت IgG توکسوپلاسموزیس بودند. بین شمارش سلولهای CD۴، مدت زمان ابتلا به ایدز و سن با سطحIgG سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس رابطه معنی‌داری وجود نداشت. اما بین شمارش سلولهای CD۴ با سطح IgM سایتومگالوویروس و توکسوپلاسموزیس رابطه معنی‌داری دیده شد (۰۵/۰p<). بین سرولوژی مثبت IgM توکسوپلاسموزسی و سابقه نگهداری حیوان خانگی رابطه معنی‌داری وجود داشت (۰۱۹/۰=p). نتیجه‌گیری: در این بررسی ۱۰۰٪ درصد بیماران HIV مثبت از نظر آنتی‌بادی IgM ضد سایتومگالوویروس منفی بودند که این وضعیت با توجه به اینکه هیچکدام از بیماران شمارش CD۴ کمتر از ۱۰۰ نداشتند قابل توجیه است، اما ۱/۵۳٪ درصد بیماران از نظر آنتی‌بادی ضد توکسوپلاسما منفی بودند که این بیماران بالقوه در معرض ابتلاء به توکسوپلاسموزیس اکتسابی حاد در ادامه بیماری خود می‌باشند. برنامه ریزیهای آموزشی در زمینه این بیماریها و پیگیری مناسب از نظر پیشگیری و درمان این عفونتها در این بیماران توصیه می‌گردد. کلید واژه‌ها: ایدز، سندروم نقص ایمنی اکتسابی (HIV)، سایتومگالوویروس، توکسوپلاسموزیس، سرولوژی وصول مقاله: ۲۶/۲/۸۷ اصلاح نهایی: ۲۶/۳/۸۷ پذیرش مقاله ۲۹/۳/۸۷

---

مقدمه: استفاده بیش از حد یا استفاده سوء آنتی بیوتیک ها منجر به پیامدهای مهمی مانند افزایش هزینه، مقاومت باکتریایی، شکست درمانی، سمیت دارویی و  افزایش مرگ و میر می شود. تغییر در رفتار پزشکان در زمینه کاهش تجویز آنتی بیوتیک ها و در نهایت کاهش مقاومت دارویی و افزایش آگاهی پزشکان با استفاده از گایدلاین ها بوده و به دنبال آن تغییر نگرش آنها براساس توافق با گایدلاین و پیروی از این خط مشی خواهد بود.

روش بررسی: مطالعه بصورت توصیفی و نمونه گیری سر شماری در بین ۳۵۶ نفر از پزشکان شهرستان سنندج در سال ۱۳۹۳ انجام شد. پرسشنامه نهایی شامل ۷ پرسش برای سنجش آگاهی، ۱۸ پرسش برای سنجش نگرش(با مقیاس لیکرت ۵ تایی از خیلی موافقم تا خیلی مخالفم) و ۱۲ پرسش نیز مربوط به سنجش عملکرد بود و پایایی پرسشنامه ۵۴/۰ بدست آمد. فراوانی نسبی و میانگین سوالات با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ محاسبه گردید.

نتایج: از مجموع ۳۵۶ پرسشنامه تکمیل شده ۲/۴۴% آنها متخصص و ۲/۴۵% آنها بیش ار ۷ سال از زمان فارغ التحصیلی آنها گذشته بود. پاسخ صحیح در زمینه پژوهش های مربوط به دانش پزشکان بطور کلی ۵۶% بود که کمترین موارد مربوط به دانش در خصوص الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با ۲۵% بود. ۳/۹۷% آنها نیز موافق بودند که در کشور بیش از حد از آنتی بیوتیک استفاده می شود. در این مطالعه ۲۳۳ نفر(۵/۶۵%) پزشکان از دانش خود در مورد تجویز آنتی بیوتیک اطمینان کامل داشته و ۷/۱۹% نیز اطمینان کم یا اصلا اطمینان نداشتند. در مورد اطلاعات بدست آمده در مورد آنتی بیوتیک، به ترتیب ۵۶% و ۵/۵۴% ، گایدلاین WHO و گایدلاین آنتی بیوتیک را از نظر مفید بودن ذکر کرده بودند. در مورد شرکت پزشکان در دوره های آموزشی در ارتباط با تجویز آنتی بیوتیک، ۹/۴۹% آنها هیچ دوره آموزشی را نگذرانده بودند. منابع اطلاعاتی پزشکان در مورد تجویز آنتی بیوتیک، بیشترین فراوانی براساس اینترنت(۲/۶۳%) و کمترین نیز مربوط به اطلاعات شرکت های دارویی(۳/۳۰%) بود.

نتیجه گیری: آگاهی در حد متوسط پزشکان از تجویز آنتی بیوتیک و همچنین عدم شرکت نیمی از افراد مورد پژوهش در دوره های آموزشی تجویز آنتی بیوتیک، نیاز پزشکان را به برگزاری دوره های آموزشی مطرح می کند که نیازمند توجه و برنامه ریزی مناسب است.

کلمات کلیدی: آگاهی، نگرش، عملکرد، پزشک، آنتی بیوتیک، سنندج

وصول مقاله:۳/۳/۹۵ اصلاحیه نهایی:۵/۸/۹۵ پذیرش:۱/۱۰/۹۵

---

زمینه و هدف: در دهه های اخیر گسترش سوشهای مقاوم استاف اورئوس، پنوموکوک، انتروکوک و گرم منفی های روده ای ناشی از استفاده نامناسب از آنتی بیوتیکها، ضرورت توجه به مصرف صحیح آنها را مطرح کرده است. این مطالعه  با هدف تعیین میزان تجویز صحیح آنتی بیوتیک توسط پزشکان عمومی در اورژانس بیمارستان توحید شهر سنندج انجام گرفت.
روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی ، نسخ تجویز شده دارو در ۱۷۰ بیمار مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان توحید در شهرستان سنندج در یک بازه زمانی یک ساله از خرداد ماه ۱۳۹۲ تا خرداد ماه ۱۳۹۳ مورد ارزیابی قرار گرفتند. انتخاب بیماران در طول سال و در هر ماه بین ۱۴ تا ۱۵ نفر بود. بعد از معاینه و نسخه نویسی توسط پزشک عمومی بیماران توسط یک نفر از همکاران طرح به پزشک متخصص عفونی ارجاع داده میشدند و بیمار توسط پزشک متخصص مجددا معاینه و نسخه صادر می شد. در نهایت داده های مربوط به نسخ پزشکان عمومی و متخصص عفونی از نظر سن و جنس بیمار و داروهای تجویز شده در یک فرم اطلاعاتی ثبت و با هم مقایسه گردیدند. داده ها توسط نرم افزار spss v,۱۸ و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها : از کل بیماران مورد مطالعه (۱۷۰ نفر)، ۸۱ نفر (۶/۴۷%) زن و ۸۹ نفر (۴/۵۲%) مرد با میانگین سنی  ۴۴/۱۵±۸۶/۳۹ سال بودند. بر اساس نتایج این مطالعه ۱۸/۱۱ درصد از بیمارانی که توسط پزشک عمومی برای آنان آنتی بیوتیک تجویز شده بود از نظر پزشک متخصص عفونی نیاز به آنتی بیوتیک نداشته اند. همخوانی و تشابه دارویی دقیق آنتی بیوتیکهای تجویز شده (برای یک بیمار مشخص) توسط پزشک عمومی با پزشک متخصص ۸/۷% بود. میانگین تعداد داروهای تجویز شده توسط پزشکان عمومی و متخصص عفونی به ترتیب ۰۸/۲ و ۲۱/۲  بود. بیشترین انتی بیوتیک تجویز شده توسط متخصص عفونی سپیروفلوکساین و آزیترومایسین هر کدام با ۳/۱۳ درصد و پزشکان عمومی سیپروفلوکساسین با ۳/۲۱درصد و سفکسیم با ۱۲ درصد بوده است.
نتیجه گیری:  یافته های این مطالعه ضرورت آموزش پزشکان عمومی در خصوص تجویز آنتی بیوتیک از طریق دوره های  آموزشی را نشان میدهد.
واژه های کلیدی: تجویز آنتی بیوتیک، پزشک عمومی، پزشک متخصص عفونی
وصول مقاله:۱۶/۱۱/۹۶ اصلاحیه نهایی:۱۵/۲/۹۷ پذیرش:۱/۳/۹۷

---

زمینه و هدف:  با توجه به اهمیت سپسیس و عوارض آن در مرگ و میر بیماران بستری در بخشهای مختلف ، اهمیت بالای تشخیص زودرس و درمان به موقع و مناسب در بقای بیماران، در این مطالعه ارزش سطح سرمی پروکلسیتونین در افتراق سندرم پاسخ التهابی سیستمیک (( SIRS عفونی و غیر عفونی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان توحید سنندج مورد بررسی قرار گرفت .
روش بررسی : در یک مطالعه (مورد-شاهد) در بیماران SIRS مثبت که با دستور بستری پزشکان عفونی از مطب به بیمارستان توحید سنندج ارجاع شده بودند سطح سرمی پروکلسی تونین اندازه گیری شد. بعد از مشخص شدن نتیجه ی آزمایشات و بر اساس تشخیص نهایی پزشک معالج ، بیماران به دو گروه  SIRSعفونی (گروه مورد ) و غیرعفونی (گروه شاهد) تقسیم شدند.  افراد با سابقه دریافت آنتی بیوتیک در ۴۸ ساعت قبل ،  ترومای مکانیکال ،  گرمازدگی ،  عمل جراحی اخیر ،  ابتلا به کانسر و سوختگی شدید از مطالعه خارج شدند . حجم نمونه در هر گروه ۳۰ نفر محاسبه شد و داده ها از طریق  نرم افزار SPSS و توسط تست تی مستقل برای مقایسه داده های کمی در دو گروه و آزمون همبستگی ­پیرسون جهت بررسی ارتباط سطح سرمی پروکلسی تونین با متغیرهای مربوط به علایم حیاتی و مارکرهای خونی استفاده شد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته ها:  میانگین سطح سرمی پروکلسی تونین در گروه مورد به طور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود و نیز در بیمارانیکه تعداد تنفس و میزان WBC بیشتری در خون داشتند سطح سرمی پروکلسی تونین افزایش معنی داری داشت  . دیگر نتایج این مطالعه نشان داد حساسیت ، ویژگی و دقت تست پروکلسی تونین برای حد آستانه ۰,۵۲ نانوگرم در میلی لیتر به ترتیب ۷۰%،  ۹۴%و ۷/۸۱%و همچنین ارزش اخباری مثبت و منفی به ترتیب ۷/۷۵%و ۳/۹۱%  برآورد شد .
نتیجه گیری : با توجه به نتایج بدست آمده، پروکلسی تونین حساسیت و ویژگی قابل توجهی در افتراق  SIRSعفونی و غیر عفونی دارد و میتواند به عنوان یک تست تشخیصی در کنار دیگر معیارهای بالینی و پاراکلینیکی در مراحل اولیه بیماری مورد نظر قرار گیرد که این خود میتواند به تشخیص و شروع زودتر درمان کمک کند.
واژگان کلیدی:  پروکلسی تونین، سندرم پاسخ التهابی سیستمیک  ،  سپسیس
وصول مقاله:۱۲/۱۲/۹۷ اصلاحیه نهایی:۸/۲/۹۷ پذیرش:۱/۳/۹۷

---

زمینه و هدف: فاسیولیازیس انسانی جزء بیماری­های انگلی منتقله از راه آب و غذا محسوب می­شود و در ایران، در مناطق سواحل دریای خزر به صورت بومی درآمده است. گزارشات محدود از بیماری و روند تشخیص آن، منجر به فراموش شدن بیماری و نادیده گرفته شدن تعداد قابل توجهی بیمار در سایر نقاط کشور شده است.
گزارش مورد: در این مطالعه آقای ۵۰ ساله ساکن روستایی در شهرستان کامیاران، کردستان، ایران به دلیل کاهش وزن، درد اپی گاستر و بی اشتهایی از دو ماه پیش مراجعه نمود. در بررسی­های آزمایشگاهی آنمی، لکوسیتوز و ائوزینوفیلی، ESR بالا، میزان پایین آهن سرم و بالا بودن آنزیم­های کبدی مشهود بود. در سی تی اسکن اسپیرال شکم و لگن با کنتراست در کبد نواحی هیپودنس و بدون تشدید (enhancement) در فاز شریانی و با تشدید (enhancement) نسبتا هموژن در فاز تاخیری مشاهده گردید. در سونوگرافی نواحی متعدد هترو و هیپو اکو فاقد جدار در قسمت­های مختلف کبد خصوصا در نواحی پریفری دیده شدند. در نهایت فاسیولا هپاتیکا توسط آزمایش مدفوع با روش فرمالین-اتر و تست الیزا مثبت تشخیص داده شد. بیمار تحت درمان با تریکلابندازول به میزان ۵۰۰ میلی­گرم به مدت دو روز قرار گرفت. در پیگیری­های بعدی علایم بالینی و آزمایشگاهی بهبود یافتند. بیمار سابقه مصرف سبزیجات خام و مواد غذایی تهیه شده از آن را ذکر می­کرد.
نتیجه ­گیری: گزارش مورد حاضر، نیاز به توجه بیشتر سیستم­های مراقبت بهداشتی درباره وقوع بیماری در این منطقه را برجسته می­کند.