:: مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان - شماره 3 سال 1404- در حال چاپ ::
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی و مقایسه میزان آفلاتوکسین B1 در فلفل سیاه فله ای و بسته بندی
رضا رضایی ، شادیه محمدی ، اسمعیل قهرمانی ، شیوا زندی ، همیلا اورامی ، گلاویژ مندمی1
1- ، g.mandomi13@gmail.com
چکیده:   (965 مشاهده)
زمینه و هدف:  آفلاتوکسین ها به عنوان متابولیت های ثانویه گروهی از قارچ های رشته ای هستند که در شرایط مساعد محیطی، در بیشتر مواد غذایی ازجمله غلات، فرآورده های لبنی، انواع مغزها و ادویه جات تولید می گردند. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه میزان آفلاتوکسین B1 در فلفل سیاه فله ای و بسته‌بندی‌ در شهر سنندج می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت تحلیلی_مقطعی بر روی 15 نمونه فلفل سیاه فله عرضه‌ شده در بازار سنتی شهر سنندج و 5 نمونه این محصول به صورت بسته‌بندی متعلق به 5 برند تجاری معتبر  به‌صورت تصادفی ساده جمع‌آوری و آزمایش گردید. جهت آنالیز نمونه ها از روش الایزا (Enzyme-linked immunosorbent assay, ELISA) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری ANOVA انجام گرفت.
 یافته‌ها: آفلاتوکسین B1 در تمامی نمونه‌ها یافت شد و غلظت آن در محدوده 0.003 تا 1.958 میکروگرم بر کیلوگرم تعیین گردید. میانگین غلظت آفلاتوکسین B1 در نمونه‌های فله‌ای پودری به‌ طور معنی‌داری بیشتر از نمونه‌های فله‌ای درسته بود اما تفاوت معنی‌داری بین میانگین غلظت آفلاتوکسین B1 در فلفل سیاه فله‌ای و بسته‌بندی‌شده وجود نداشت. با این حال، غلظت آفلاتوکسین B1 در هیچ‌یک از نمونه‌ها از حد مجاز استاندارد اتحادیه اروپا و استاندارد ملی ایران (5 میکروگرم بر کیلوگرم) فراتر نبود. 
 نتیجه‌گیری: با توجه به وجود آفلاتوکسین B1 در نمونه های فلفل سیاه و مصرف نسبتا زیاد این ادویه توصیه می گردد نظارت منظم بر روی فرآوری و نگهداری این  محصول انجام گردد.
کلمات کلیدی: آفلاتوکسین B1، قارچ آسپرژیلوس، فلفل سیاه، الایزا
 
واژه‌های کلیدی: آفلاتوکسین B1، قارچ آسپرژیلوس، فلفل سیاه، الایزا
     
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی
دریافت: 1403/9/30 | پذیرش: 1404/3/19

Research code: IR.MUK.REC.1401.049
Ethics code: IR.MUK.REC.1401.049


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
برگشت به فهرست مقالات برگشت به فهرست نسخه ها